သေဘာၤက်င္းကို.. လမး္မွားၿပီးေရာက္လာတယ္. ငယ္ငယ္က..ေပခဲ့ေတခံတာလည္းတာေပါ့. ပညာကိုေလ့လာရေကာင္မွန္း မသိတာေလ… တစ္လကို ေငြေလး ေလးငါး သိန္း ေလာက္ရဖုိ႔ အေရး.. မနက္ ငါးနာရီခြဲ ထရ.. ညေန ေျခာက္နာရီခြဲထိ လုပ္ရတယ္… အုိတီ ဆိုတာကလည္း ဆယ္တစ္နာရီထိ တခါခါလုပ္ရေသး .. ဒါတင္ဘယ္ကမလဲ.. စေန၊ တနဂၤေနြလဲ မနားရဘူးေလ..
စင္ကာပူေရာက္ပါတယ္ တကယ္ ကၽြန္မွ ကၽြန္ အစစ္ပဲ…
ဒီၾကားထဲမွာ အႏၵိယကလားရယ္ ဘဂၤလားကလား ရယ္ က ႀကီးစုိးေသးတယ္…
တရုတ္ႀကီးက လဲ… ေနရာတကာ…ဗုိလ္က် … မေလးတရုတ္က စိတ္ဓာတ္ ရုတ္ညံ့တယ္… အလုပ္သမားျခင္းတူတူ ေတာင္….ျမန္မာ ကဘာေၾကာင့္မ်ား ေအာက္က်ရပါလိမ့္…… သိေတာ့သိ တယ္ မေျပာေတာ့ဘူး……
အလုပ္ထဲမွာလား.. ေျပာကုိ မေျပာျခင္ပါဘူ.. ဒါေပမယ့္ ေျပာရဦးမယ္..
သေဘာၤအေဟာင္းေတြျပင္ၾကတာေလ.. ဆီသေဘာၤေတြ၊ ဂတ္စ္သေဘာၤေတြ… ကားသေဘာၤေတြ.. အဆုတ္ ေတြ စံုလုိ့ပဲ။ သေဘာၤတစ္စီးလံုးကို သံျပားေတြနဲ႔ လုပ္ထားတာ…
သံျပားကို ဂတ္စ္နဲ႕ ျဖတ္ၾကတယ္… ဘာေျပာေကာင္းမလဲ.. ေညွာ္ေဆာ္နံလုိက္တာ…
ဆီေဟာင္းေဆာ္နံ.. မီးေလာင္မွာကေၾကာက္ရေသး.. အင္း..မလြယ္ဘူး..
ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ အညာသားအတြက္ အရမ္းႀကီး အထူးျခားပါဘူး.. ရန္ကုန္က လူငယ္ေလးေတြ..
အရမ္းၿငီးတာပဲ…ေနာက္ေန႕မွ ဆက္ေျပာမယ္..
No comments:
Post a Comment