Friday, July 24, 2009

ကြန္ပ်ဴတာစနစ္သံုး ဘာသာျပန္ျခင္း။

အားအားရွိေတာ့ ဒါေလးေတြ ဖတ္ျဖစ္ပါတယ္..
Machine Translation ဆိုသည္မွာ ကြန္ပ်ဴတာ (သို႔) စက္ကို အသံုးျပဳၿပီး ဘာသာစကား တစ္မ်ိဳးမွ တစ္မ်ိဳးသို႔ အလိုအေလ်ာက္ ဘာသာျပန္ဆိုေစေသာ စနစ္ကို ဆိုလိုသည္။

မူရင္း ကုိညီလင္းဆက္ ဆုိဒ္မွာ စုံပါတယ္ ။
ဒီလင့္ကေနသြားေပါ့ ။ http://blog.nyilynnseck.com/search/label/NLP
ဗဟုသုတေပါ့.. ျမန္မာဘာသာ အေနနဲ႔ အဲဒီလုိ ကြန္ပ်ဴတာသံုး ဘာသာျပန္ျခင္း စနစ္ ေပၚလာမယ္ဆုိ ဘာသာေပါင္းစံုက ၀တၱဳေတြ ၊ နည္ပညာ ေဆာင္းပါးေတြ စက္နဲ႔ဘာသာျပန္ပီး ထိုင္ဖတ္ပစ္လုိက္မယ္ ။

ဒါက လက္ေဆာင္ေပးတာပါ။
၁။ ျမန္မာ - အဂၤလိပ္ - ျမန္မာ ေဇာဂ်ီေဖာင့္ ေဒရွင္နရီ http://www.ornagai.com/
၂။ ရဟူး ဘာသာျပန္တဲ့ စနစ္ေလး ဘာသာေပါင္းစံု http://babelfish.yahoo.com/အဲဒီမွာ Use correct spelling, grammar, and punctuation for the highest quality translations. အဲလုိေရးထားတယ္။

Saturday, July 18, 2009

အာဇာနည္ေန႔ အမွတ္တရ ။

ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္း ႏွင့္ အာဇာနည္ အေပါင္းအား ေလးစားဂုဏ္ယူလွ်က္ ။
ဆန္း၀င္း (ေက်ာက္ပန္းေတာင္း)

Friday, July 17, 2009

ရႈတုိင္းလွသည့္ အညာေဒသ သဘာ၀။

ညေနခင္း
စိမ္းျမျမ တမာပင္ထက္မွာ
“တကူကူး ခါးခါး” … “တကူကူး ခါးခါး” တဲ့
ငွက္တစ္ေကာင္က ေရာ့ဂီတ ဟစ္ဆုိတယ္။

ေနညိဳညိဳေအာက္က
ထေနာင္းပင္ ထိပ္မွာ
“တကူကူး….ကူး…” “တကူကူး…..ကူး…” တဲ့
စလုိးေရာ့ ဂီတကုိ ခ်ိဳးငွက္က ဖန္တီးတယ္။

လူသူ အလစ္မွာ ဟုိဒီ ပ်ံသန္းရင္း
“ရႊီး……....ၿပံဳ..” “ရႊီး……....ၿပံဳ..” တဲ့
ငွက္ငယ္ေလးက ေလတျမျမ ခၽြန္လုိ႔
လစ္ဟာေနတဲ့ ဂီတစီးခ်က္ကုိ ျဖည့္စြက္လုိက္ျပန္တယ္။

လက္ပန္ပင္ထက္မွာ
မ်ားလွတဲ့ ဇရက္ ငွက္ငယ္တုိ႔ရယ္
က်လိ. က်လိ. ကၽြိကၽြိကၽြိ …က်လိ. က်လိ. ကၽြိကၽြိကၽြိ … တဲ့
ေခတ္သစ္ ဟစ္ေဟာ့ ေလလား ထင္မိမွား၏ ။

တမာပင္တန္း မေမာတန္းေလွ်ာက္
မန္က်ီး ပင္တို႔ စိမ္းညိဳ႕ညိဳ႕
ထန္းပင္ေတာ ႏွင့္ ခင္တန္းငယ္
ရွစ္ခြင္ မႈိင္းျမ ရႈတုိင္းလွသည့္

အညာေဒသ သဘာ၀။ ။

Wednesday, July 15, 2009

What is that?

Forward mail တစ္ခုကုိ ပုိ႔စ္ အျဖစ္ တင္လုိက္ပါတယ္။ အရမ္း ႏွစ္သက္မိပါတယ္။ ပုိ႔ေပးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းကုိလဲ ေက်းဇူးတင္တယ္။ ဒီ ဇာတ္လမ္းေလး ၾကည့္ၿပီး ရြာက အေဖ့ကုိ အရမ္းသတိရမိတယ္။ ငယ္ငယ္က အေဖ့အေပၚ အျမင္မွားေတြ ရွိခဲ့ဘူးတယ္။ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ အေဖ့ဘ၀ ေတာ္ေတာ္ ရုန္းကန္ခဲ့မွန္း သိနားလည္ခဲ့ တယ္။ ေက်းဇူးေတြ ႀကီးလွပါတယ္။

ဘေလာ့ဂါ အကို အမေတြ ၾကည့္ဖူးၿပီး ျဖစ္မယ္ထင္တယ္..ထပ္ၾကည့္ၾကည့္ပါေနာ္။

Monday, July 13, 2009

ခ်စ္ဇြဲ ။

ပန္ခ်င္ပါလ်က္
အျခဴခက္တဲ့ ပင္ျမင့္သဇင္
ေျမႏွင့္ရန္ဘက္
ျငိဳးမာန္ဖြဲ ့၍
စိမ္းေလလားခင္...
ေလယူရာသူအတိမ္း
ညွာတံႏြယ္ေျမအယိမ္းကို
ဆယ္ကမၻာၾကာေစဦး
ေစာင့္ရမည္ပင္...

>> ေက်ာက္ပန္းေတာင္းသား ကုိေအာင္မ်ိဳးမင္း ၏ ရင္တြင္းျဖစ္ေလးပါ <<

Wednesday, July 8, 2009

ခ်စ္ေသာ စံပယ္

အသည္းထက္
အကၡရာ တင္
သက္ဆံုးတုိင္ထိ
ခ်စ္မည္ပင္။

ႏွလံုးသား တခု
ရူးသြပ္မႈဟု
ထင္ကထင္ေစ
ဘ၀ဆံုးထိ ရူးပါေစ။

ခ်စ္ေသာ စံပယ္
ေမာင့္သက္လယ္ သည္
ႏွလံုးအိမ္၌ တည္ရွိေနမည္
ဆယ္ကမၻာတုိင္ ခိုင္ၿမဲသည္။

Saturday, July 4, 2009

ျမန္မာ စကား

ျမန္မာျပည္မွာ တစ္ေနရာနဲ႔ တစ္ေနရာ စကားေျပာၾကတာ မတူ ကြဲျပား ၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေမြးရပ္ေျမေဒသမွာ ထူးထူးျခားျခား သံုးတဲ့ စကားလံုး ေတြရွိပါတယ္။ အကၤၡရာ သ နဲ႔ တ ပီသေအာင္ မေျပာတတ္ တာကေတာ့ စာဖြဲ႕စ၇ာ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။

ထူးျခားတယ္ ဆုိတဲ့ စကားလံုး က ဘာလဲဆုိ ေတာ့ “မနက္ႀကီး” ဆုိတဲ့ စကားပါပဲ။ နံနက္ ေစာေစာ အာရံုတက္ ေနမထြက္ခင္ အခ်ိန္ကုိ ဆုိလုိျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ အခ်ိန္းအခ်က္ ေျပာၾက တဲ့အခါ “ ေဟ့.. မနက္ႀကီး က်ရင္ ရြာထိပ္မွာ လူစုမယ္ ..” အဲလုိ ေျပာၾက တယ္။ မနက္ေလး ေတာ့ မရွိပါဘူး။

ေနာက္တခု ရွိေသးတယ္.. ဆန္ခ်ိန္တဲ့ ႏုိ႔ဆီဗူးကုိ ပိေတာက္ လုိ႔ေခၚပါတယ္။ ႏုိ႔ဆီဗူး ရွစ္လံုး တစ္ၿပီ လုိ႔ ငယ္ငယ္က သင္ရေပမယ့္ ပိေတာက္ ဆုိတဲ့ အေခၚပဲ ႏႈတ္က်ိဳးေနတယ္။ ထမင္းခ်က္ရင္ အေမေရ.. ဘယ္ႏွစ္ပိေတာက္ ခ်က္ရမလဲ လုိ႔ ေအာ္ေမးတဲ့အက်င့္က ျပန္သြားလဲ မေျပာက္ေတာ့ဘူး။ ဗူး = ပိေတာက္ ပါ။

အခန္းမွာ တူတူေနတဲ့ အထဲမွာ မြန္ ၂ ေယာက္ရွိပါတယ္။ ျမန္မာစကား သိပ္မတတ္ရွာဘူး။ အမွတ္မထင္ ေျပာလုိက္တဲ့ စကားေလးေတြဆုိ မ်က္ေစ့ ေတာင္ လည္သြားတယ္။ ညပိုင္း ထမင္းစားအၿပီးမွာ “.. ဟ ..ဘယ္ကုိက္မလဲ .. ထမင္းစားရတာ လည္ပင္း မထိဘူး..” တဲ့ ။ ေျပာခ်င္တာက ခံတြင္းမေတြ႕ ဘူး.. အရသာ မရွိဘူး ေျပာခ်င္တာပါ။

မိတၳီလာမွာေနခဲ့စဥ္က သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေပါ့။ ခ်စ္ ကုိ ပီသေအာင္ မေျပာတတ္ဘူး။ ခ်စ္တယ္ လုိ႔ ေျပာရင္ ရွစ္တယ္ လုိ႔ပဲ အသံထြက္တယ္။ အ၇မ္းရယ္ရပါတယ္..သူ ေကာင္မေလးကုိ ရည္းစားစကား ေျပာပါတယ္.. အရွစ္ရယ္...ကုိယ္မင္းကုိ အရမ္း ရွစ္တယ္ ကြာ တဲ့..။ ကဲ.. ဘယ့္နဲရွိစ။ အခုဆုိ သူ ရွစ္တဲ့ ေကာင္မေလးနဲ႔ ေပါင္းဖက္လုိ႔ ကေလး ၂ ေယာက္ ေတာင္ ေတာ္ေတာ္ ႀကီးေနပီ။

Thursday, July 2, 2009

သံရံုး တစ္ေခါက္ ေရာက္ခဲ့သည္

29 June, 2009 ေန႔ နံနက္
နံနက္ အေစာႀကီး ေအာခ်တ္ လမ္းမႀကီးမွာ လမ္းေလွ်ာက္လုိ႔ ေကာင္းတာ အခုမွ သိတယ္။
ဘူတာက ထြက္လုိက္တာနဲ႔ ယဥ္ေက်ာကုိ မ်က္ႏွာမူ ၿပီး ေလွ်ာက္တယ္.. သံရံုးထိေအာင္ပဲ။
ေလညင္းေလးေတြ က မ်က္နွာကုိ ထိေတာ့ တကယ္ကုိ အေမာေျပသြားတယ္။
လမ္းေလွ်ာက္ရတာလဲ ေတာ္ေတာ္ေလး အရသာ ရွိတယ္။ ဖိနပ္ နဲ႔ ေက်ာက္ခင္လမ္း မထိဘူး လုိ႔ ထင္ရတယ္။
မီးတုိင္ေလးေတြ ထြန္းထားတာကလဲ ကဗ်ာဆန္ပါတယ္။ လမ္းေဘးမွာ သစ္ပင္ႀကီးေတြလဲ ရွိတယ္.. မီးေရာင္စံုေတြထက္ စြတ္စြတ္ျဖဴတဲ့ မီးလံုးေတြက ပုိၿပီး အသက္၀င္သလုိပဲ ခံစားရတယ္။

ပထမဆံုး ထြက္တဲ့ ရထားပဲ။ ပိုင္အုိနီးယား ကေန ရထား စထြက္ေတာ့ ရထားေပၚမွာ လူတခ်ိဳ႕ပဲေတြ႕ရတယ္။ ဘူတာ မွတ္တိုင္ေတြ တခုၿပီးတခု ျဖတ္ၿပီး တာနဲ႔ ရထားထဲမွာ လူေတြ ေရာက္လာၾကတယ္။ ေသခ်ာ ၾကည့္မိေတာ့ သက္ႀကီးပိုင္း ေတြမ်ားတယ္။ အ၀တ္စား ၀တ္ထားတာေတြက ငယ္ငယ္က ၀တ္ခဲ့တဲ့ အ၀တ္စားေတြ လုိ႔ထင္ရတယ္။ ေဘးနားက လူႀကီးတစ္ေယာက္က ပံုစံကေတာ့ သန္႔ရွင္းေရး အလုပ္လုပ္တဲ့ ပံုစံပဲ။ အသက္ ၅၅ ႏွစ္ ေက်ာ္ ေလာက္ရွိမယ္ ထင္တယ္။ ဒီလုိပဲ ရထားကုိ စီးေနက်ထင္ပါရဲ႕။ တက္လာတဲ့ သူေတြကုိ ႏႈတ္ဆက္တယ္။ ဆင္းသြားတဲ့သူေတြကုိလဲ ႏႈတ္ဆက္တယ္။ မာန္မာန ကင္းစင္တဲ့ မ်က္ႏွာေတြနဲ႔ ေႏြးေထြးမႈ တခုကုိ ေတြ႕လိုက္ရတယ္။

သံရံုး ေရာက္ေတာ့ တံခါး၀မွာ အိပ္ၿပီး ေစာင့္ေနသူေတြ ၊ ငုတ္တုတ္ မတ္တတ္ ေတြ ေတြ႕ရပါတယ္။ နာမည္ စာရင္း ျဖည့္မယ္ၾကည့္ေတာ့ အမွတ္စဥ္ ၃၆ ေျမာက္မွာ ေနရာရပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ ၈ နာရီထိေစာင့္ရင္း တဖြဲဖြဲနဲ႔ ပိုက္စံ ေပးမယ့္ သူေတြေရာက္လာၾကတယ္။ လူတစ္ရာ ေက်ာ္မယ္ထင္ပါတယ္။ ၿဖဴ ၿဖဴ မဲမဲ ပုပု ကြကြ ရွည္ရွည္ က်ားက်ား မမ စံုလုိ႔ေပါ့။ ပတ္စပို႔ ရယ္ ပါမစ္ရယ္ မိတၱဴ ကူးလုိ႔ ထိုင္ေစာင့္ေနရေသး။ ၉ နာရီမွာ စတင္ကာ စာရြက္ စာတမ္း မ်ား လက္ခံပါတယ္။ အဖြားႀကီး၏ ခ်ိဳသာေသာ ျမန္မာ စကားမ်ားအား နားေထာင္ရင္း သည္းၿငီးခံ ကာေစာင့္ဆိုင္းလုိ႔ ၁၁ ေက်ာ္မွာ ကိစၥျပတ္ခဲ့ပါတယ္။
ဟူး……....၀ူ…………… ေလပူတခ်က္ မႈတ္ထုတ္ကာ ခပ္သြက္သြက္ လွမ္းထြက္ခဲ့ပါတယ္…

အျပန္ရထားထဲမွာ က်ေတာ့ နံနက္ ေစာေစာ က ရထားနဲ မတူဘူး။ ပလူးပလဲ အတြဲ ေတြလဲ ေတြ႕ရတယ္။ ခပ္တည္တည္နဲ႔ ရထားပိုင္ရွင္လုိ မ်က္ႏွာေတြလဲေတြ႕ရတယ္။ စကၤပူရီးယန္း ဆုိတဲ့ အထာေတြနဲ႔ ဘ၀င္ေလဟပ္ ေနသူေတြ အလုပ္ပဲ မ်ားသေရာင္ အိုက္တင္နဲ႔ အခ်င္းခ်င္းလဲ စကားမေျပာၾကဘူး။ မ်က္ႏွာႀကီး မ်ိဳးေတြထင္ပါရဲ႕။ ဘယ္သူမွ မသိဘူး အပုိင္ပဲ ဆုိၿပီး အတင္းတုတ္တဲ့ ေရႊေတြလဲ ေတြ႕ရပါတယ္။ ဗုိက္ႀကီးသည္ လာလုိ႔မွ ေနရာေပး ရေကာင္းမွန္း မသိတဲ့ သူေတြလဲေတြ႕ရပါတယ္။ ရထားတြဲခ်င္း တူေပမယ့္ မတူဘူးရယ္။ အဲယားကြန္း က ေအးေနေပမယ့္ နံနက္ေစာေစာက ရထားထဲကလုိ ေႏြးေထြးမႈမ်ိဳး မေတြ႕ရေတာ့ဘူး။