Tuesday, June 1, 2010

လူခၽြန္လူေကာင္း



လူခၽြန္လူေကာင္း သီခ်င္းေလးကို ကၽြန္ေတာ့္အေဖ အ၇မ္းႀကိဳက္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္က ရြာအလွဴဆုိင္း၀ိုင္းမွာ သိခ်င္းေတာင္းရင္ လူခၽြန္လူေကာင္း သိခ်င္းကိုပဲ ေတာင္းတတ္တယ္။ ဆုေတာ္ေငြခ်တယ္။ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တုိင္း အလွဴရွိတုိင္း ကၽြန္ေတာ့္ အေဖ သီခ်င္းေတာင္းရင္ လူခၽြန္လူေကာင္းသီးခ်င္းပါ။ ဒီလုိနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္အေဖ သီခ်င္းေတာင္းမယ္ဆုိရင္ ရြာကလူေတြလဲ သိတယ္၊ ဆုိင္းဆရာေတြကလဲ သိတယ္ ဆုေတာ္ေငြ မထုတ္ရေသးဘူး သီခ်င္းကို စတီးေနပီ။

ေျပာခ်င္တာက ေရွးတုန္းက အႏုပညာသည္ေတြက ျပည္သူ႔အတြက္ ေရွ႕ေဆာင္လမ္းျပႏိုင္တယ္။ လူႀကီး လူရြယ္ လူငယ္ အတန္းပညာ အနိမ္အျမင့္ အားလံုးအတြက္ စိတ္ဓာတ္ခြန္အားေတြ ေပးႏိုင္စြမ္း ရွိတယ္။ ကမၻာၾကည့္ ၾကည့္ျမင္ႏိုင္ေစတယ္။ ဘ၀ရပ္တည္မႈ အတြက္ အတုယူဖြယ္ေတြ အႏုပညာအျဖစ္ ဖန္တီးၾကတယ္။ စာေရးစာဆရာ သီခ်င္းေရးဆရာ ေတြက သမားဂုဏ္ နဲ႔အညီ ေမတၱာထားၾကတယ္ လို႔ ျမင္တယ္။

အခုေခတ္မွာ အႏုပညာသည္ေတြ တလြဲေတြျဖစ္ေနတယ္။ လူထုကို ေရွ႕ေဆာင္လမ္းျပဖုိ႔ ဆုိတာမရွိဘူး။ အေျခေနေၾကာင့္ နိမ့္က်တဲ့ ပညာေရးနဲ႔ အဆင္မေျပတ့ဲ စီးပြားေရးအေျခေနေၾကာင့္ အရာရာမွာ နိမ္က်ေနမႈကုိ အခြင့္ေကာင္းယူကာ လုပ္စားေတြ မ်ားလာတယ္။ ဗဟုသုတ နည္းပါမႈ နဲ႔ ဆင္း၇ဲတြင္းထဲက မတက္ႏိုင္တာကုိပဲ လက္တြဲကူဖုိ႔ မစဥ္းစားဘူး၊ ေဖးမဖို႔ မစဥ္းစားဘူး အတၱႀကီးႀကီးနဲ႔ ေငြတခုပဲ ၾကည့္ေနၾကတယ္။ ေမတၱာမပါတဲ႔ အႏုပညာေတြ ေပးေနၾကတယ္ လုိ႔ျမင္တယ္။

ဥပမာေတြအမ်ားႀကီးရွိတယ္။ အခုေခတ္ သီခ်င္းေတြကို သတိနဲ႔နားေထာင္မွ သိလိမ့္မယ္ ... ရူးသလုိ ေပါသလုိ ဟာသလုိလုိ နဲ႔ ေမ်ာလုိက္မိရင္ ဘာမွမသိႏိုင္ဘူး။ ရင္ေလးတယ္ ရင္ေမာတယ္ - ေရးခ်င္သးတယ္..