Thursday, June 4, 2009

စိန္ပန္းေတြ ေျမမွာႀကဲတဲ့ ေက်ာင္းဖြင့္ခ်ိန္။

အတိတ္က ပံုရိပ္ေတြ ၾကာခဲ့ေပမယ့္ အမွတ္ရေနဆဲ။
သူငယ္ခ်င္းတို႔ေရ.... ဖုိးရာဇာ ေက်ာင္းေဆာင္ေရွ႕ ေအးျမတဲ့ မယ္ဇလီပင္ရိပ္မွာ
ကမၻာေျမကုိ ဖင္ခုထိုင္လုိ႔ စာသင္ခဲ့တဲ့ မင္းတုိ႕ ငါတုိ႔ ငယ္စဥ္က ဘ၀ကုိ ငါ သတိရေနတယ္။

သူငယ္ခ်င္းတုိ႔ေရ....... ေက်ာင္းသာယာလွပေရးအတြက္
ေက်ာင္းဥယ်ာဥ္မွာ စံပယ္ ၾကက္ရံုး၊ ဇြန္ပန္း၊ ေရႊပန္းပင္၊
စိန္ပန္းပင္၊ ဒန္းပန္းပင္ ေတြ တူတူစုိက္ခဲ့ၾကတာ ငါ သတိရေနတယ္။

သူငယ္ခ်င္းတုိ႔ေရ...... ႏိုင္ငံေတာ္အလံ အေလးျပဳစဥ္ ေက်ာင္းေနာက္မွာ ခုိးပုန္းလုိ႔
ျခင္းလံုးခတ္ခဲ့တာေၾကာင့္ သံုးေယာက္တည္း နုိင္ငံေတာ္ အလံကုိ အေလးျပဳၿပီး
ေက်ာင္း ငါးပတ္ ပတ္ေျပးခဲ့ရတာ ငါ သတိရေနတယ္။

သူငယ္ခ်င္းတုိ႔ေရ........ စာရလွ်က္သား စာျပန္ရမွာ ပ်င္းလုိ႔
သံုးေယာက္သား ညာညွိကာ စာမရဘူး ဘူးခံခဲ့လုိ႔
အရုိက္ခံရတာ သိပ္မနာေပမယ့္ ဆရာမ စိတ္ဆုိးသြားလုိ႔ ေခ်ာ့ခဲ့ရတာ ငါသတိရေနတယ္။

သူငယ္ခ်င္းတို႔ေရ....... ေဆာင္းကာလ ႏွင္းေတြသီးေနတဲ့
ပဲစိမ္းငံု ခင္းကုိတုိးလွ်ိဳ ျဖတ္ရင္း ေနမင္းကုိဦးတည္ လမ္းေလွ်ာက္လုိ႔
ထမင္းခ်ိဳင့္ကုိယ္စီနဲ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ေက်ာင္းသြားတက္ရတာ ငါ သတိရေနတယ္။

သူငယ္ခ်င္းတို႔ေရ... အဌမတန္း စာေမးပြဲၿပီးေနာက္
တုိ႔ေတြခြဲခြာခဲ့ရ အေတာ္ၾကာခဲ့ၿပီ။ စိန္ပန္းေတြလဲ အႀကိမ္ႀကိမ္ ပြင့္ခဲ့ၿပီ။
သုိ႔ေပမယ့္ ဒီလုိေက်ာင္းဖြင့္ခ်ိန္ေရာက္တုိင္း သူငယ္ခ်င္းတုိ႔ကုိ ငါသတိရေနတယ္။

အခုလဲ စိန္ပန္းေတြ ေျမမွာႀကဲတဲ့ ေက်ာင္းဖြင့္ခ်ိန္ေရာက္ျပန္ပီေလ။