Thursday, July 2, 2009

သံရံုး တစ္ေခါက္ ေရာက္ခဲ့သည္

29 June, 2009 ေန႔ နံနက္
နံနက္ အေစာႀကီး ေအာခ်တ္ လမ္းမႀကီးမွာ လမ္းေလွ်ာက္လုိ႔ ေကာင္းတာ အခုမွ သိတယ္။
ဘူတာက ထြက္လုိက္တာနဲ႔ ယဥ္ေက်ာကုိ မ်က္ႏွာမူ ၿပီး ေလွ်ာက္တယ္.. သံရံုးထိေအာင္ပဲ။
ေလညင္းေလးေတြ က မ်က္နွာကုိ ထိေတာ့ တကယ္ကုိ အေမာေျပသြားတယ္။
လမ္းေလွ်ာက္ရတာလဲ ေတာ္ေတာ္ေလး အရသာ ရွိတယ္။ ဖိနပ္ နဲ႔ ေက်ာက္ခင္လမ္း မထိဘူး လုိ႔ ထင္ရတယ္။
မီးတုိင္ေလးေတြ ထြန္းထားတာကလဲ ကဗ်ာဆန္ပါတယ္။ လမ္းေဘးမွာ သစ္ပင္ႀကီးေတြလဲ ရွိတယ္.. မီးေရာင္စံုေတြထက္ စြတ္စြတ္ျဖဴတဲ့ မီးလံုးေတြက ပုိၿပီး အသက္၀င္သလုိပဲ ခံစားရတယ္။

ပထမဆံုး ထြက္တဲ့ ရထားပဲ။ ပိုင္အုိနီးယား ကေန ရထား စထြက္ေတာ့ ရထားေပၚမွာ လူတခ်ိဳ႕ပဲေတြ႕ရတယ္။ ဘူတာ မွတ္တိုင္ေတြ တခုၿပီးတခု ျဖတ္ၿပီး တာနဲ႔ ရထားထဲမွာ လူေတြ ေရာက္လာၾကတယ္။ ေသခ်ာ ၾကည့္မိေတာ့ သက္ႀကီးပိုင္း ေတြမ်ားတယ္။ အ၀တ္စား ၀တ္ထားတာေတြက ငယ္ငယ္က ၀တ္ခဲ့တဲ့ အ၀တ္စားေတြ လုိ႔ထင္ရတယ္။ ေဘးနားက လူႀကီးတစ္ေယာက္က ပံုစံကေတာ့ သန္႔ရွင္းေရး အလုပ္လုပ္တဲ့ ပံုစံပဲ။ အသက္ ၅၅ ႏွစ္ ေက်ာ္ ေလာက္ရွိမယ္ ထင္တယ္။ ဒီလုိပဲ ရထားကုိ စီးေနက်ထင္ပါရဲ႕။ တက္လာတဲ့ သူေတြကုိ ႏႈတ္ဆက္တယ္။ ဆင္းသြားတဲ့သူေတြကုိလဲ ႏႈတ္ဆက္တယ္။ မာန္မာန ကင္းစင္တဲ့ မ်က္ႏွာေတြနဲ႔ ေႏြးေထြးမႈ တခုကုိ ေတြ႕လိုက္ရတယ္။

သံရံုး ေရာက္ေတာ့ တံခါး၀မွာ အိပ္ၿပီး ေစာင့္ေနသူေတြ ၊ ငုတ္တုတ္ မတ္တတ္ ေတြ ေတြ႕ရပါတယ္။ နာမည္ စာရင္း ျဖည့္မယ္ၾကည့္ေတာ့ အမွတ္စဥ္ ၃၆ ေျမာက္မွာ ေနရာရပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ ၈ နာရီထိေစာင့္ရင္း တဖြဲဖြဲနဲ႔ ပိုက္စံ ေပးမယ့္ သူေတြေရာက္လာၾကတယ္။ လူတစ္ရာ ေက်ာ္မယ္ထင္ပါတယ္။ ၿဖဴ ၿဖဴ မဲမဲ ပုပု ကြကြ ရွည္ရွည္ က်ားက်ား မမ စံုလုိ႔ေပါ့။ ပတ္စပို႔ ရယ္ ပါမစ္ရယ္ မိတၱဴ ကူးလုိ႔ ထိုင္ေစာင့္ေနရေသး။ ၉ နာရီမွာ စတင္ကာ စာရြက္ စာတမ္း မ်ား လက္ခံပါတယ္။ အဖြားႀကီး၏ ခ်ိဳသာေသာ ျမန္မာ စကားမ်ားအား နားေထာင္ရင္း သည္းၿငီးခံ ကာေစာင့္ဆိုင္းလုိ႔ ၁၁ ေက်ာ္မွာ ကိစၥျပတ္ခဲ့ပါတယ္။
ဟူး……....၀ူ…………… ေလပူတခ်က္ မႈတ္ထုတ္ကာ ခပ္သြက္သြက္ လွမ္းထြက္ခဲ့ပါတယ္…

အျပန္ရထားထဲမွာ က်ေတာ့ နံနက္ ေစာေစာ က ရထားနဲ မတူဘူး။ ပလူးပလဲ အတြဲ ေတြလဲ ေတြ႕ရတယ္။ ခပ္တည္တည္နဲ႔ ရထားပိုင္ရွင္လုိ မ်က္ႏွာေတြလဲေတြ႕ရတယ္။ စကၤပူရီးယန္း ဆုိတဲ့ အထာေတြနဲ႔ ဘ၀င္ေလဟပ္ ေနသူေတြ အလုပ္ပဲ မ်ားသေရာင္ အိုက္တင္နဲ႔ အခ်င္းခ်င္းလဲ စကားမေျပာၾကဘူး။ မ်က္ႏွာႀကီး မ်ိဳးေတြထင္ပါရဲ႕။ ဘယ္သူမွ မသိဘူး အပုိင္ပဲ ဆုိၿပီး အတင္းတုတ္တဲ့ ေရႊေတြလဲ ေတြ႕ရပါတယ္။ ဗုိက္ႀကီးသည္ လာလုိ႔မွ ေနရာေပး ရေကာင္းမွန္း မသိတဲ့ သူေတြလဲေတြ႕ရပါတယ္။ ရထားတြဲခ်င္း တူေပမယ့္ မတူဘူးရယ္။ အဲယားကြန္း က ေအးေနေပမယ့္ နံနက္ေစာေစာက ရထားထဲကလုိ ေႏြးေထြးမႈမ်ိဳး မေတြ႕ရေတာ့ဘူး။