သဘာ၀ ရုိးသားမႈ။
အဲဒါကုိ စာဖြဲျခင္တာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ လုိျခင္တာ။ ျပန္လုိျခင္တာ၊ ျပန္ရျခင္တာပါ။
ကေလးငယ္လုိ ျဖဴစင္တဲ့ သဘာ၀ ရုိးသားမႈ ကုိေပါ့။
က်ေနာ့္ဆီမွာ အဲဒီ ”သဘာ၀ ရုိးသားမႈ” ေျပာက္ဆံုးေနတာ ၾကာပီ။
အျပင္ပန္း ၾကည့္မလား။
အသက္ႀကီးတာနဲ႔ အမွ် မ်က္နွာက အေရထူးလာတယ္။
အေၾကာင္းႀကီးငယ္ေၾကာင့္ မ်က္ႏွာပူျခင္းကုိ တခါတရံ လံုး၀ မမႈေတာ့ဘူး။
အေရ ထူးတဲ့ မ်က္နွာႀကီးကုိ ေတာ္ေတာ္မုန္းတယ္။
ငယ္ငယ္က မ်က္လံုးေတြ။
ဟုတ္တယ္ ကေလးဘ၀ မ်က္လံုးေတြက အမွန္တရား စကားကုိေျပာတယ္။
ဟန္ေဆာင္မႈ ကင္းတယ္။ ျဖဴစင္ရုိးသားမႈရဲ႕ သေကၤတပဲ။ ခု အဲဒီမ်က္လံုးေတြ ဘယ္မွာလည္း။
ငါ ျပန္ရျခင္တယ္ သဘာ၀ ရုိးသားမႈ။
ငါျပန္ရျခင္တယ္ ငယ္စဥ္ကေလးဘ၀။
No comments:
Post a Comment