ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ကယ္က အေတာ္ဆုိးပါတယ္။ ရြာမွာ ငါးႏႈိက္တယ္ ဖားႏႈိုက္တယ္။ ေန႔တုိင္း အေဖက ရုိက္တယ္။
မလုပ္ရလုိ႔ တားျဖစ္ထားတဲ့ၾကားက လုပ္တယ္။ ေျခသလံုးမွာလဲ အရွိဳးေတြျပည့္လုိ႔ေပါ့။ တင္ပါးမွာလဲ အဆင္းေၾကာင္းေတြထင္လုိ႔။
အေဖက ရုိက္တယ္ အေမက ေခ်ာ့တယ္။ အေမက ပုိခ်စ္တယ္လုိ႔ထင္တယ္။ အေဖ့ကို မုန္းခဲ့တယ္။ တကယ္ ကၽြန္ေတာ္ အေဖ့ကုိ မုန္းခဲ့တယ္။ အေဖ စာရင္းတြက္လုိ႔ ရွိရင္ ေဘးနားကေန အေျမာက္အလီဆုိေပးရတယ္။ ေမးလုိက္တာနဲ႔ တက္ခနဲ မေျဖနုိင္ရင္ ဒက္ခနဲ အေခါက္ ခံရတယ္။ အေဖ့ကုိ မုန္းတဲ့အထဲမွာ အဲဒါေတြလဲပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ လူပ်ိဳေပါက္ အရြယ္ေလာက္မွာ အိမ္က အလုပ္ကုိ အရမ္းလုပ္ပါတယ္။ ေခတ္သစ္နည္းပညာေတြနဲ႔ စိုက္ပ်ိဳးေရးကို လုပ္ပစ္ခ်င္တယ္။ စပါးစိုက္မယ္။ ပဲစိုက္မယ္။ ႏွမ္းစိုက္မယ္။ ယာထဲသြားပါ။ လယ္ထဲသြားပါ။ ဒါေတြအားလံုး အေဖက ခ်ဳပ္ကိုင္ ထားတယ္။ သြားဆုိသြား မသြားလုိ႔မရဘူး။ အေဖက ဒါဆုိဒါမွ။ အေဖ့ကုိ စီးပြားေရး လဒ္မျမင္ဘူးလုိ႔ ထင္ခဲ့တယ္။ ေခတ္ ေနာက္က်တယ္လုိ႔ ျမင္တယ္။
တကယ္ေတာ့ သားသမီး ၇ ေယာက္ကုိ ေက်ာင္းထားလုိ႔ လူတစ္လံုးသူတစ္လံုးျဖစ္ေအာင္ ေကၽြးေမြး ျပဳစုရတဲ့ စားရိတ္ေတြ မနည္းဘူး ေပါ့။ ေနဖုိ႔ညာစာ ဆုိသလုိ ေနာင္ေရးအတြက္ ၾကည့္ကါ ပံုေအာလုိ႔ စီးပြား မလုပ္နုိင္တာ သားသမီးသံေယာဇဥ္ေၾကာင့္ဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္ အရင္ က မေတြးမိပါဘူး။ လူငယ္စိတ္နဲ႔ ျဖစ္ခ်င္တာ လုပ္ခ်င္တာ တခုပဲေတြးမိတယ္။
အခု ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တုိင္ အရြယ္ေရာက္လုိ႔ အလုပ္လုပ္ေနပါတယ္။ တစ္ကိုယ္ေရ ဆႏၵျပည့္၀ဖုိ႔ ေတာင္ မနည္းလုပ္ေနရတယ္။ မိသားစု ေတြ တစ္ပံုႀကီးနဲ႔ အေဖမွာ သားသမီးအေရးထက္ အေဖ့ကိုယ္တုိင္ ျဖစ္ခ်င္တာေတြ ရွိမွာပဲလုိ႔ အခုမွ ေတြးမိတယ္။ အေဖကိုယ္တုိင္ ျဖစ္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵေတြကို စြန္႔လုိ႔ သားသမီးအေပၚ အခ်စ္ေတြပံုခဲ့တယ္။ ငယ္ငယ္က သားကုိ ရုိက္ခဲ့တာ မုန္းလုိ႔ မဟုတ္ဘူး ခ်စ္လုိ႔ဆုိတာ သားနားလည္လာပါပီအေဖ။
သားသိပါၿပီအေဖ။ အေဖ လုပ္ခဲ့တဲ့ လုပ္ရပ္ေတြ မွန္ပါတယ္ အေဖ။
No comments:
Post a Comment