ထန္းပင္ထန္းေတာေတြနဲ႔ လြမ္းေမာဖြယ္ေျမ (၃)

အမွန္တကယ္ပါ။ ပထမဆံုးအႀကိမ္ ထန္းေရ ေသာက္ဖူးတာ က်န္းမာေရး အရ ေဆးျဖစ္ ဝါးျဖစ္ပါ။ အဲဒီတုန္းက အေျမာက္တပ္အတြက္ လမ္းခင္း လုပ္အား ေပးတဲ့အခ်ိန္ေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ရြာကေန ကားႀကီးနဲ႔ ဆန္၊ ဆီ၊ ဆား၊ ဆႏြန္း အျပည့္တင္ကာ ညအိပ္ ညေန ေက်ာက္ထု လမ္းခင္း လုပ္အား ေပးၾကခဲ့ ၾကရတယ္။ ေႏြရာသီ ေနက အလြန္ပူတယ္။ လမ္းခင္းတယ္ ဆုိတာ လြယ္လြယ္ေလး မဟုတ္ဘူး။ ပထမ တေပေလာက္ရွိတဲ့ ေက်ာက္ခဲႀကီးေတြ လွိမ့္သယ္ ၿပီး ခင္းလုိက္တယ္။ Inspection ရဲေဘာ္က မႀကိဳက္ရင္ အစက ျပန္စရတာ။ ေက်ာက္ႀကီး ေက်ာက္ေသး ေက်ာက္ႏႈတ္ အဆင့္ဆင့္ ခင္းရတယ္။ အဲဒီေက်ာက္ေတြ ကုိ ကုိယ္တုိင္ ခြဲစိတ္သယ္ယူရတယ္။ ဒါက လမ္းခင္းျခင္း အင္ဂ်င္နီးယားရင္း နည္းပညာေပါ့ေနာ္ ။

အဲဒီလုိ ေက်ာက္ထု ေက်ာက္သယ္ လမ္းခင္းတဲ့ လုပ္အားေပး အဖြဲ႕ထဲမွာ ကိုဆန္းဝင္းလဲ တစ္ေယာက္ အပါအဝင္ေပါ့။ ေျပာရဦးမယ္ အဲဒီတည္းက အလုပ္ဟူ သမွ် ဂုဏ္ရွိစြ ဆုိတဲ့ စကားပံု မမွန္ကန္တာ သိလုိက္ရတာပဲ ။ ညေနေရာက္ေတာ့ အလုပ္သိမ္းၾကတယ္။ ထန္းေတာစပ္က စမ္းေရ အုိင္ေလးမွာ ေရခ်ိဳးၾကတယ္။ ၿပီးတာနဲ႔ အနားက ထန္းတဲကုိ သြားၿပီး ထန္းေရေသာက္ သူလဲရွိရဲ႕။ ထမင္းဟင္းခ်က္ အဖြဲ႕ကုိ ဝုိင္းကူသူလဲရွိရဲ႕။ ထန္းလက္ေျခာက္ေတြစုၿပီး ညအိပ္ဖို႔ ကတ္ယက္ တဲ့ သူေတြလဲရွိရဲ႕။ ရြာသားေတြဆုိေတာ့ အလုပ္ပင္ပန္းတာ အေနဆင္းရဲတာေတာ့ မမႈပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္မွာ သူမ်ားကုိ ေျပာမျပရဲတဲ့ ျပသနာ တခုႀကံဳ လာရတယ္။ ေန႔ခင္းက အလြန္ပူတာေၾကာင့္ ဆီးေအာင့္ၿပီး ရွူးေပါက္မရ ျဖစ္ေနတယ္။ ပထမေတာ့ ရွက္တာနဲ႔ လူႀကီး ေတြကို မေျပာေသးပဲ ႀကိတ္မွိတ္ အံတင္းထားတယ္။ ရွူးရွူးက ေပါက္ခ်င္ေပမယ့္ တစက္ တစက္ပဲ။ ေနလံုး နီနီက ႏႈတ္ဆက္ေတာ့မယ့္ ဟန္ျပင္ခ်ိန္ က်ေတာ့ လံုးဝ မခံစားနုိင္ေတာ့ဘူး။ ဒါနဲ႔ အဖြဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ ဦးေလးေတြကို ေျပာျပ အကူညီေတာင္းရတယ္။

ရွူးမထြက္လုိ႔ ရွက္ပါတယ္ ဆုိမွ ေမးလုိက္ရတာ လူကိုစံုလုိ႔ဗ်ာ။ ပထမ တစ္ေယာက္က ထန္းေရ ေသာက္လုိက္တဲ့။ ေနာက္တစ္ေယာက္က လဲ ထန္းေရသာ ေဆးအျဖစ္ မွီဝဲစရာတဲ့။ ေနာက္တစ္ေယာက္က အေသးစိတ္ရွင္းျပျပန္တယ္။ ဒီလုိရွိတယ္ ငါ့တူ။ ဟုတ္..ဟုတ္ ကဲ့။ အခု တုိ႔ေရာက္ေနတာ ေရွ႕တန္း စစ္ေျမျပင္လုိပဲကြ။ ေနကလဲ ဝင္လုၿပီ။ ဗမာေဆး ဆရာ၊ အဂၤလိပ္ေဆး ဆရာကလဲ အနီးနားမွ မရွိဘူး။ အဲေတာ့ မီးရုိးဖလာ Sky Beer သာ ေဆးအျဖစ္ မွီဝဲလုိက္ပါတဲ့။ ေသၿပီ ဆရာ။ တခါမွလဲ ေသာက္ဖူးဘူး။ အနံ႔က လဲဆုိးပါဘိ။ ဒါေပမယ့္လဲ ေဝဒနာ သက္သာဖုိ႔ ေဆးခါး ေတြေတာင္ ေသာက္ေရေသးတာပဲ လုိ႔ ေတြးကာ ထန္းတဲဘက္ လုိက္သြားတယ္။ တခြက္.. ႏွစ္ခြက္.. သံုးခြက္.. အင္း မ်က္ႏွာကို ရႈံ႕ပိလုိ႔ မ်ိဳခ်ရတယ္။ သံုးခြက္နဲ႔ေတာ့ မရေသးဘူး ဆုိတာနဲ႔ နားလုိက္ ေသာက္လုိက္ ပဲႀကီးေလွာ္စားလုိက္ ထပ္ေသာက္ျဖစ္ေသးတယ္။ ထမင္းစားဖုိ႔ ဗုိက္ထဲမွာ ေနရာမရွိမွာ ဆုိးလုိ႔ စတည္းခ်ရာ လမ္းေဘး မန္က်ည္းပင္ေအာက္ ျပန္ခဲ့တယ္။ အဟုတ္ဗ်ာ သိပ္မၾကာဘူး။ ရွဴးေပါက္တာ အဆင္ေျပလာတယ္။ ဆီးရႊင္လာလုိ႔ ဘဝင္ေအးရတယ္။ Sky Beer ကယ္ေပလုိ႔။

ပထမဆံုး ထန္းေရ ေသာက္ဖူးတာ အဲလုိ ရာဇဝင္နဲ႔ သမုိင္းနဲ႔ပါ။ ေနာက္အႀကိမ္ေတြကေတာ့ ေရးလုိ႔ျဖစ္ဘူး ရြာျပန္ရင္ ငယ္ေပါင္းေတြက ဝုိင္းသမလိမ့္မယ္။ ေရးလက္စနဲ႔ ဆက္ေရးရရင္ အေျမာက္တပ္ အတြက္ လမ္းခင္းေက်ာက္ထုရင္း ၃ ရက္ေျမာက္ေန႔မွာ ေက်ာက္ေသး သယ္ေနစဥ္ ေက်ာက္ႀကီးထုရာမွ လြင့္စင္လာေသာ ေက်ာက္စက ဘယ္ဘက္ မ်က္ခြံကုိ လာထိပါတယ္။ လုပ္အား ဆက္ေပးခ်င္ေပမယ့္ ဘယ္လုိမွ မလုပ္နုိင္ေတာ့ပါဘူး။ ကံေကာင္းတာက ေက်ာက္စ လြင့္စင္ လာတဲ့အခ်ိန္မွာ မ်က္စိက မွိတ္ၿပီးသား ျဖစ္ေတာ့ မ်က္ခံြ ပဲ့သြား ယံုပါပဲ။ အတြင္း မ်က္လံုး မေပါက္သြားဘူး။ ညေနပိုင္းမွာပဲ ရြာက လယ္ထြန္ စက္ေခါင္းမွာၿပီး ျပန္လာခဲ့ ရတယ္။ ၿမိဳ႕တက္ ကုသဖုိ႔ မျဖစ္နိုင္တာေၾကာင့္ ရြာက နာမည္ႀကီး ျမန္မာ ဘိန္းေတာ ေဆးဆရာျဖင့္ ကုသခဲ့တယ္။ တပတ္တိတိ အၿငိမ္းစား ရခဲ့ပါတယ္။ ကံေကာင္းလုိ႔ ဘယ္ဘက္မ်က္လံုးေလ အေကာင္း ပကတိ တိမ္ကင္းစင္စြာ ရွိေနတယ္။

အားလံုးက ေမ့ေမ့ ေျပာက္ေျပာက္ ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ေတြးမိတုိင္းနာ (...........) ခ်င္ရဲ႕ဗ်ာ။ အဲဒါေတြ ေတြးမိျပန္ေတာ့ ထန္းပင္ထန္းေတာေတြနဲ႔ ၿမိဳ႕ေလးကုိ လြမ္းလဲ လြမ္းတယ္ အတိတ္က အျဖစ္ေတြေၾကာင့္ ေမာလဲေမာပါတယ္။
ဆန္းဝင္း (ေက်ာက္ပန္းေတာင္း)