စကၤပူမွာသာတဲ့လ

ကၽြန္ေတာ္ ေနခဲ့တဲ့ေနရာကုိ Jurong East MRT ကေန Busကားစီးသြားရင္ တစ္က်ပ္ဆယ္ျပား ေပးရတယ္။ Company ေပါင္းစံုက အလုပ္သမားေတြေနတဲ့ အေဆာင္ေပါ့။ အေဆာင္နားက ကားလမ္းမႀကီးေဘးမွာေရကန္ အႀကီးႀကီးရွိတယ္။ ေရကန္ထဲမွာ ဇလားဖီးယား ငါးေတြ၊ ယက္ကန္ ယက္ကန္နဲ႔ လိပ္ေတြ ရွိတယ္။ စကၤပူမွာ လူအမ်ားစုက ရံုးလုပ္ငန္း လုပ္သူမ်ားတယ္။ တစ္ေနကုန္ စားပြဲမွာထုိင္ကာ ကြန္ပ်ဴတာၾကည့္ရ လက္ ေညာင္း ဇက္ေညာင္း အလုပ္လုပ္ၾကရတယ္။ ညေနပိုင္းဆုိ ကန္ေဘာင္မွာ အေညာင္းေျပ လမ္းေလွ်ာက္သူေတြ၊ အေျပး ေလ့က်င့္ သူေတြ ေလညွင္းခံ တဲ့သူေတြစံုလုိ႔။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕က အင္းယားကန္လုိ မလွေပမယ့္ ႏွစ္ေယာက္ ထုိင္ခံု ေလးေတြ၊ ငါးမမွ်ားရ၊ ေရမကူးရဆုိတဲ့ ဆုိင္းဘုတ္ေလးေတြ ရွိတယ္ဗ်။

ကၽြန္ေတာ့္ အဘုိ႕ေတာ့ အေညာင္းေျပ လမ္းေလွ်ာက္ဖုိ႔ ေ၀းေသး။ ျပန္ေရာက္တာနဲ႔ လမ္းထိပ္ဆုိင္မွာ၀င္လုိ႔ ျမန္ျမန္ က်က္လြယ္မယ့္ ငါးနဲ႔သီးႏွံေလးေတြ ၀ယ္ၿပီး အေဆာင္ထဲ၀င္ရတယ္။ အခန္းေရာက္တာနဲ႔ အ၀တ္ေတြ ကုိ အ၀တ္ေလွ်ာ္စက္ထဲ ပစ္ထည့္လုိ႔ ေလွ်ာ္ရတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ဆန္ေဆး ထမင္းခ်က္ရ တာေပါ့ဗ်ာ။ တ လက္စတည္း ၀ယ္လာတဲငါးကုိ အေၾကးခြံေတြ အူေတြသင္ၿပီး မန္က်ီးမွည့္ရည္ေလးနဲ႔ အျမန္ခ်က္ရတယ္။ ဟင္း ခ်က္ ရင္း သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ စကားေျပာလုိက္ တီဗြီကလာတဲ့ ဂ်ိဳလီရဲ႕ ဇာတ္ကားေလး ေျပးၾကည့္လုိက္ေပါ့ဗ်ာ။ ဂ်ိဳလီ ကုိႀကိဳက္ေပမယ့္ ဟင္းအုိးတူမွာဆုိးလုိ႔ ေကာင္းေကာင္း မၾကည့္ရပါဘူး။ ဘာလုပ္ရင္ေကာင္းမလဲ စဥ္းစား စရာ မလုိပါဘူး အစီစဥ္တက်ပဲ ခဏေနေတာ့ ေရမုိး ခ်ိဳးလုိက္ တယ္ေလ။

ကၽြန္ေတာ့္ ညစာက တီဗြီၾကည့္ရင္း ေလႊးရတာေပါ့။ ထမင္းစားလုိ႔ ၿပီးေတာ့ ဖတ္လက္စ ဆရာျမသန္းတင့္ရဲ႕ “က်ေနာ္ဆက္၍ေရးခ်င္ေသာ၀တၱဳမ်ား” စာအုပ္ေလး ဆက္ဖတ္လုိက္တယ္။ စာအုပ္ထဲ စိတ္၀င္စားသြားလုိက္ တာ နာရီကုိၾကည့္လုိက္ေတာ့ ဆယ့္တစ္နာရီ ရွိပါေရာလား။ မနက္အလုပ္သြားဖုိ႔ ရွိတာေၾကာင့္ ဖုန္းေလးကုိ ႏွိဳး စက္ေပးၿပီး အိပ္ယာ၀င္လုိက္တယ္။ မွန္ျပတင္းကေန အျပင္ကို တခ်က္ၾကည့္လုိက္ ေတာ့ သဘာ၀အလင္း ေရာင္တခ်ိဳ႕ကုိ ေတြ႕လုိက္ရတယ္။ ေအာ္. ဒီေန႔ လျပည့္ေန႔ပါလား။ အလုပ္ထဲမွာ သြားလုိက္ ျပန္လုိက္နဲ႔ ေမ့ေန လုိက္တာ လမင္းႀကီးေတာင္ မၾကည့္ရတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာေနျပီလဲ။ အေတြးေတြနဲ႔ ဆက္အိပ္ဖုိ႔ က်ိဳးစား ေပမယ့္ အိပ္လုိ႔မရေပ။ လသာသာမွာ လမ္းေလွ်ာက္ခ်င္တဲ့စိတ္က မ်ားေနတယ္။ ဒါနဲ႔ လမ္းထိပ္က ကန္ေဘာင္ ဘက္ကုိ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ခဲ့တယ္။

ကၽြန္ေတာ္ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ေသာ ဆယ့္တစ္နာရီေက်ာ္ အခ်ိန္သည္ စကၤပူနိုင္ငံအဖုိ႔ ေစာေနေသးသည္ ထင္သည္။ လမ္းမေပၚမွာ သြားလာေနေသာ လူတခ်ိဳ႕အားေတြ႕ရသည္။ ကန္ေဘာင္မွာေတာ့ လူမရွိသ ေလာက္ ရွင္းသြားသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ကန္ေဘာင္ေပၚမွာ ေလညွင္းခံ လုိ႔ လေရာင္ေအာက္မွာ လမင္းကို ေမာ့္ ၾကည့္ကာ လမ္းေလွ်ာက္ ေနလုိက္တယ္။ ႏွစ္ေယာက္ထိုင္ ထုိင္ခံုေလးတခုမွာ ထုိင္လုိ႔ လေရာင္လွ်ပ္ေျပးေန တဲ့ ကန္ေရျပင္ကုိ ေငးၾကည့္ကာ ဟုိအရင္အခ်ိန္က အေၾကာင္းေတြ ေတြးေနမိတယ္။ စကၤပူပူမွာသာတဲ့လမင္း ကလဲ အရင္က ငါျမင္ဖူးတဲ့ လမင္းႀကီးလုိ ၀ုိင္းစက္လုိ႔ေနတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ ရြာမွာေနစဥ္က ဒီလုိ လျပည့္ညဆုိရင္ အေဖရယ္ အေမရယ္ အကိုအမ ေတြရယ္ အိပ္ေရွ႕ တလင္း မွာ ထိုင္လုိ႔ ေအးျမတဲ့လမင္းရဲ႕ အလင္းေရာင္ကုိ ခံစားရင္း စကားေျပာ ၾကတယ္။ လွ်ပ္စစ္မီး မရွိတဲ့ ရြာေလးမွာ လမင္း အလင္းေရာင္ဟာ ဘာနဲ႔မွ မလဲနုိင္ပါဘူး။ ကေလးေတြကေတာ့ ထုတ္စီးတုိးတမ္း ကစားၾကတယ္။ လိပ္ဥဖြက္တမ္း၊ ပံုေျပာတန္းကစားၾကတယ္။ ၾကည္နဴးရပါတယ္။ လေရာင္ေအာက္မွာ အိပ္ရတာလဲ တကယ္ အရသာရွိတယ္ဗ်ာ။ လျပည့္ညတုိင္း အိမ္ကႏြားလွည္းကုိ အိပ္ေရွ႕ထုတ္ သင္ျဖဴးဖ်ာေလး ခင္းလုိ႔ လမင္းကုိ ၾကည့္ရင္ အိပ္ေလ့ရွိတယ္။ စံပယ္ရံုက စံပယ္ပန္း ရနံေလးေတြရယ္၊ ခေမာက္ပန္း ရနံ ေလးေတြရယ္ သင္းပ်ံ႕လုိ႔ လေရာင္ရႊန္းပ ညတစ္ညဟာ ဘာနဲ႔မွ မလဲနုိင္ဘူး။

ကၽြန္ေတာ္ အခုကန္ေဘာင္က ထိုင္ခံုတန္းေလးေပၚမွာ လွဲလုိ႔ လမင္းကုိေငးၾကည့္ေနတယ္။ က်ေနာ္ စိတ္မွာ ျမန္မာျပည္မွာ သာတဲ့လကို တမ္းတေနမိတယ္။ ဘာလုိ႔လဲ သိလား။ စကၤာပူမွာ သာတဲ့လက ျမန္မာျပည္မွာ သာတဲ့ လေလာက္ မေအးျမဘူးလုိ႕ ခံစားရလုိ႕ပဲ။ မိတ္ေဆြရာ ဒီလုိခံစားရလား။ ကၽြန္ေတာ္ထင္တယ္ေလ ဘယ္ႏိုင္ငံက လမင္းျဖစ္ပါေစ ျမန္မာျပည္က လမင္းေလာက္ ေအးျမမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒီလုိခံစားခ်က္ကုိ လမင္းႀကီး ကေတာ့ သိႏိုင္မယ္ မထင္ဘူး။ လမင္းႀကီး သိရင္ေရာ ဘယ္လုိခံစားမလဲ သိခ်င္လုိက္တာ။

ဆန္း၀င္း (ေက်ာက္ပန္းေတာင္း)