ေက်ာက္ပန္းေတာင္းသို႔ စာအုပ္လွဴမည္

ကၽြန္ေတာ္ ငယ္စဥ္ကတည္းက အားလပ္ေသာ အခ်ိန္မ်ားတြင္ စာဖတ္ျခင္းျဖင့္ အခ်ိန္ကုန္ေစ၏။ ေႏြကာလမ်ားတြင္ ရြာဓေလ့အတုိင္း ေတာပစ္၊ ၾကက္တုိက္၊ အာဝါေဒးပြဲမ်ားသို႔ မေရာက္ျဖစ္ခဲ့။ အဘုိး၏ တရားစာအုပ္ ပံုတုိပတ္စ အကုန္ ဖတ္ျဖစ္သည္။ ငါးပိ ငါးေျခာက္ထုတ္ေသာ သတင္းစာကအစ ဖတ္သည္။ အတန္းႀကီး အတန္းငယ္ သင္ခန္းစာ စာအုပ္ အကုန္ဖတ္သည္။ ရြာမွ အတန္းႀကီး အကိုအမ မ်ားထံမွ စာအုပ္ (ရုပ္ျပ ကာတြန္း ဝတၳဳ) မ်ားငွားကာ ဖတ္ျဖစ္သည္။ စာဖတ္မ်ားလြန္း၍ ေကာင္းတာရွိသည္ မေကာင္းတာလဲ ရွိသည္။ မည္သည့္စာေပကုိ ဖတ္သင့္သည္ လမ္းညြန္ေပးမည့္သူမရွိ။

ယခုအရြယ္မွ ျပန္လည္စဥ္းစားမိေသာအခါ မေကာင္းသည့္အခ်က္ကိုေတြ႕ ရသည္။ ဖတ္စရာမရွိ- ရွိတာဖတ္ေသာ ကၽြန္ေတာ္ အခ်စ္ဝတၱဳ စာအုပ္မ်ားႏွင့္ ရင္းနီးခဲ့သည္။ ဖတ္ပါမ်ားလာေသာအခါ ဝါသနာထံုလာသလုိ အခ်စ္ဝတၱဳ ဇာတ္ေကာင္မ်ား၏ စိတ္မ်ားကူးစက္ျခင္း မသိမသာ ခံလာရသည္။ ယခုမူ ရသစာေပ အခ်စ္ဝတၱဳ (အဆိပ္စာေပ) ကုိ မုန္းတီးမိလာသည္။ အကယ္၍သာ ငယ္စဥ္အခ်ိန္ စာဖတ္ခ်င္စိတ္မ်ားေသာ အရြယ္က လမ္းေၾကာင္းမွန္ျဖင့္ နည္းပညာ စာအုပ္မ်ား လက္တကမ္းတြင္ ရိွခဲ့ပါမူ။

စာဖတ္ဝါသနာပါလာ၏။ သုိ႔ေသာ္ ေက်ာက္ပန္းေတာင္းၿမိဳ႕ အမွတ္(၁) အေျခခံပညာ အထက္တန္းေက်ာင္းတြင္ ဒသမတန္း တက္ေရာက္ခဲ့စဥ္ အခ်ိန္အထိ စာၾကည့္တုိက္ ဆုိတာ ဘာလဲ ကၽြန္ေတာ္ နားမလည္ခဲ့ပါ။ ေက်ာင္းတြင္ စာၾကည့္တုိက္ရွိသည္ဟု သိေသာ္ လည္း မေရာက္ျဖစ္ခဲ့။ တစ္ေယာက္တည္းေန၍ ပတ္ဝန္းက်င္ႏွင့္ အလွမ္းကြာလွေသာ ကၽြန္ေတာ္ သည္ စာအုပ္စာေပ အလကားရေသာ ေနရကိုမသိခဲ့။ မျဖစ္စေလာက္ အပုိေငြေလးျဖင့္ လင္းဦးတာယာ စာေပ ၊ မ်ိဳးဆက္သစ္စာေပ အစရွိေသာ ဆုိင္မွားမွ ဝယ္ယူ ဖတ္ရႈခဲ့ရသည္။

ပထမဆံုး စာၾကည့္တုိက္ အသင္းဝင္ျဖစ္သည္မွာ မေကြးတကၠသုိလ္တြင္ အေဝးသင္ ေနာက္ဆံုးနွစ္တက္ခဲ့စဥ္က ႏိုင္ငံေတာ္အစီအစဥ္ျဖင့္ ဖြင့္လွစ္ထားေသာ E-library တြင္ျဖစ္သည္။ စာအုပ္စင္ စာၾကည့္တုိက္မွ အီလက္ထေရာနစ္ စာၾကည့္တုိက္စနစ္သို႔ ေျမစမ္း ခရမ္းၿပိဳးကာလျဖစ္သည္။ စာအုပ္မ်ားကို စီဒီ ကူးထားၿပီး ကြန္ပ်ဴတာျဖင့္ ဖတ္ရႈနုိင္ရန္ စီစဥ္ထားသည္။ အီးေမး အင္တာနက္ ဆုိတာ အစာအစာ နာမည္တခုမဟုတ္ဟု ျပည္သူမ်ားသို႔
စတင္ အသိေပးခ်ိန္ျဖစ္သည္။ ထိုအခ်ိန္က ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ကၽြန္ပ်ဴတာ အသံုးျပဳ တတ္သူ လက္ခ်ိဳး ေရ၍ ရေသးသည္။ (ဆုိလုိသည္မွ ကြန္ပ်ဴတာ သံုးတတ္သူ နည္း၏)။ ယခုလုိ ၂၀၁၁ ႏွစ္မ်ားတြင္ E-library သည္ အေတာ္ အသံုးဝင္ လိမ့္မည္။ မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ ႏိုင္ငံေတာ္မွ စီမံကိန္းမ်ားအား မေဝဖန္လုိၿပီ။ ေျပာစရာကေတာ့ ရွိေနေသးသည္။

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ပန္းဆုိးတန္းမွ လမ္းေဘးတြင္ ပံုေအာထားေသာ စာေပ အေဟာင္းဆုိင္မွ ဝယ္ယူရရွိေသာ စာၾကည့္တုိက္ ႏွင့္ပတ္သက္သည့္ စာအုပ္တအုပ္ ဖတ္ခဲ့ဖူးသည္။ စာၾကည့္တုိက္သည္ ေက်းလက္ စာၾကည့္တုိက္မ်ား မွ ၿမိဳ႕နယ္စာၾကည့္တုိက္မ်ား ထုိမွတဆင့္ ႏိုင္ငံေတာ္ အဆင့္ စာၾကည့္တုိက္ အဆင့္သုိ႔ ခ်ိတ္ဆက္ တည္ရွိပံု မ်ားပါဝင္သည္။ စာၾကည့္တုိက္အခ်င္းခ်င္း ဆက္သြယ္ကာ စာအုပ္စာေပ စီးဆင္းျခင္း ျမစ္တဆင္း ဖတ္တီးၾကရမည္။ (လဲလွယ္ကာ ဖတ္ရႈေစျခင္း)။ ယခုအခါ ေက်းလက္စာၾကည့္တုိက္ အစီ အစဥ္မ်ားျဖင့္ စာၾကည့္တုိက္မ်ား ဖြင့္လွစ္ ေပးေနသည္ကို သတင္းစာမ်ားတြင္ ဖတ္ရသည္။ ပညာျဖင့္ အေမွာင္ခြင္း၍ အလင္းေဆာင္ႏိုင္ရန္ အတြက္ အုပ္ခ်ဳပ္သူ အစုိးရခ်ည္း အားကုိး ေန၍ မျဖစ္ေျခ။ တမ်ိဳးသားလံုးအတြက္ အေမွာင္ခြင္း၍ အလင္းေဆာင္နုိင္ရန္ လူတုိင္း လူတုိင္းတြင္ တာဝန္ရွိဟု ကၽြန္ဳပ္ယူဆသည္။

ဒုတိယအႀကိမ္ အေဝးေရာက္ ေက်ာက္ပန္းေတာင္း သူ/သားမ်ား ေတြ႕ဆံုပြဲတြင္ ဇာတိေျမ ေက်ာက္ပန္းေတာင္းၿမိဳ႕ စာၾကည့္တုိက္သို႔ စာအုပ္စာေပမ်ား လွဴဒါန္းမည္ ဟု သိရသည့္အတြက္ အထူးပင္ ဝမ္းေျမာက္မိသည္။ ေဒသတုိင္း ေဒသတုိင္း တပုိင္တႏိုင္ စာၾကည့္တုိက္မ်ား စည္ပင္ဖြင့္ၿဖိဳးလာလွ်င္ တၿမိဳ႕နယ္ႏွင့္ တၿမိဳ႕နယ္ စာၾကည့္တုိက္ အခ်င္းခ်င္း သေဘာတူမႈရယူ ခ်ိတ္ဆက္ကာ စာအုပ္မ်ားအား မွ်ေဝ ဖတ္ရႈေစျခင္းျဖင့္ ပညာဘဏ္တုိက္ႀကီး ျဖစ္လာေပလိမ့္မည္။ သုိ႔ျဖင့္ အေမွာင္ခြင္း၍ အလင္း ေဆာင္ရန္ မခက္ခဲ့ေတာ့ေပ။ ထို႔ထက္ပုိကာ ေတြးရလွ်င္ျဖင့္ အစုိးရ စာၾကည့္တုိက္မ်ား၊ ေဒသတြင္း တပိုင္တႏိုင္ စာၾကည့္တုိက္မ်ား၊ တကၠသုိလ္ စာၾကည့္တုိက္မ်ား၊ ဘာသာေရး စာၾကည့္တုိက္မ်ား မွ စာၾကည့္တုိက္မႈးမ်ား ေတြ႕ဆံုညွိႏိုင္းကာ စာအုပ္စာေပး စီးဆင္းမႈ လြတ္လပ္ျခင္းအား ဖန္တီးၾကပါလွ်င္ အတုိင္းထက္လြန္ျဖစ္ေတာ့၏။

ဆန္းဝင္း (ေက်ာက္ပန္းေတာင္း)။