ဆန္းဝင္း (ေက်ာက္ပန္းေတာင္း)

Saturday, April 11, 2009

ခ်စ္စရာ ပိေတာက္ပန္းမ်ား

ပိေတာက္ပန္း ပန္းပိေတာက္

ကုိယ္တုိင္ ရုိက္ယူထားတာေတာ့ မဟုတ္။ သူမ်ားဆီက ေပးေပး မေပးေပး ယူလာတာ။ ခ်စ္စရာေလးေတြ အရမ္းလွတယ္။ ၾကည့္ၾကည္လုိက္။ ပိေတာက္ပန္း ပန္းပိေတာက္ ။ Padauk Flowers

Thursday, April 9, 2009

“အတာႀကဴးတဲ့ တခူးလ ခ်ိန္ခါ.. ႏွစ္ကူး သႀကၤန္မဟာ …. သူေလးနဲ႔ ေတြ႔ရပံုမွာ ေမ့လည္း မေမ့နုိင္ပါ …. ”
သီခ်င္းေလး ဆုိလုိ႔ က်ေနာ္ သူေလးကုိ သတိရ ေနတယ္ မထင္ လုိက္ပါနဲ႔။ ဒီအခ်ိန္မွာ ဒီလုိ သီခ်င္းေလး တစ္ေအးေအးနဲ႔ ျဖစ္ေနတာ သႀကၤန္ပုိးေၾကာင့္ပါ။ ရန္ကုန္ သႀကၤန္၊ မႏၱေလး သႀကၤန္ ေတြ အရမ္းစည္ပါတယ္။ ပ်ိဳပ်ိဳ အုိအုိ ကုိကုိ မမ ေတြ ႀကိတ္ႀကိတ္တုိး ေရကစားလုိ႔ေပါ့။ ဘီယာ၊ ၀ီစကီ (အရက္မပါ) ပါ၀ါ တင္ စိမ့္စိမ့္တုန္ ေအာင္ ေအးတဲ့ ေရခဲေရကုိ အံတုလုိ႔ တစ္ေနကုန္ ေပ်ာ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ အရမ္း ေပ်ာ္ဖုိ႔ေကာင္းပါတယ္။

အခု က်ေနာ္ ေျပာခ်င္ တဲ့ သႀကၤန္ အေၾကာင္း အရာက သိပ္ၿပီး လူသိနည္း လွတဲ့ အညာေျမ ရြာေလး တစ္ရြာမွာ သႀကၤန္ပြဲ ဆင္ႏႊဲတဲ့ အေၾကာင္း ေလးပါ။ ဘယ္က စေျပာမလည္း .. ဆုိေတာ့ .. အင္း… ဟုတ္ၿပီ.. ရြာနာမည္က စမယ္။ အဲဒီ ရြာေလး နာမည္က လက္ပန္က်င္းရြာ တဲ့။ လက္ပန္က်င္း ဆုိတာ ရြာေလးရြာ ကုိ ေပါင္း ထားတာ - တစ္ရြာမွာ မွာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းက တစ္ေက်ာင္းဆီ ရွိတယ္။ အႀကိဳေန႔ မတုိင္မွီမွာ ရြာဦး ေစတီ ကုိ ကာလသားေခါင္း ႏွင့္ ကာလသမီးေခါင္းမွ ဦးေဆာင္ကာ ဘုရား သန္႔ရွင္းေရးလုပ္၊ ေရသပ္ပယ္ ပါတယ္။ သႀကၤန္ရက္ ေလးေတြ မွာ ဥပုတ္ သတင္း ေဆာင္တည္ၾကမယ့္ လူႀကီး သူမမ်ား၊ လူလတ္ပိုင္းမ်ား လူငယ္ ပိုင္းမ်ား အားလံုး အတြက္ သႀကၤန္တြင္း ငါးရက္လံုး အေကၽြးေမြး မ်ားျဖင့္ တည္ခင္း ဧည့္ခံ ပါတယ္။ အညာ ေဒသတြင္ ႏွစ္ဆန္း တစ္ရက္ ေန႔ အပါ၀င္ သႀကၤန္ပြဲကုိ ငါးရက္ တိတိ ဆင္ႏႊဲသည္။

အဘုိးဘြားမ်ားက အႀကိဳေန႔ ေတာ့ ရြာဦးေက်ာင္းမွာ သီလယူမယ္။ အက်ေန႔ ေတာင္ဘက္ရြာေက်ာင္း ဆရာေတာ္ထံမွာ ဥပုတ္ ယူမယ္။ အက်က္ေန႔ ေျမာက္ဘက္ရြာေက်ာင္း ၊ အတက္ေန႔မွာ အလယ္ရြာေက်ာင္း စသည္ စသည္ သႀကၤန္တြင္း ကာလမွာ တစ္ေန႔ တစ္ေက်ာင္း လွဴဖြယ္ မ်ားျဖင့္ သတင္း သီလ ေဆာက္တည္ ၾကသည္။ အဘုိးရယ္ အဘြားရယ္ ဘုရားသြား ေက်ာင္းတက္ တူတူ ဆုိတာမ်ိဳးေပါ့။

လူႀကီးမ်ား သာမက ကေလး သူငယ္မ်ား တြင္လည္း အစီအစဥ္ ရွိသည္။ သႀကၤန္ ငါးရက္တြင္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း ငါးေက်ာင္းမွာ - ဘယ္ေန႔မွာ ဘယ္ေက်ာင္းက သာကူႀကိဳ တုိက္တယ္။ ၾကက္သား ဆန္ျပဳတ္ တုိက္တယ္၊ အေအး တုိက္တယ္ ၊ စသည္ျဖင့္ ေန႔အလုိက္ အစီစဥ္မ်ား ဆြဲထားၾကသည္။ ဗုိက္၀ေအာင္ စားေသာက္ၿပီး လြယ္ အိတ္ ထဲမွာ ေရဗူးထည့္ ေက်ာမွာပုိးၿပီး ေရျပြတ္ပုိက္နဲ႔ ေရပတ္ၾကသည္။ ဆုိးသြမ္းေသာ ကေလးမ်ားမွာမူ ပူစီေပါင္း မ်ားျဖင့္ ေရထည့္ကာ ပစ္ေပါက္ ေဆာ့ကစားၾကသည္။ (သားသားက ေရသနတ္ နဲ႔ ပတ္တာ)။ ဒီလုိ ကေလး တစ္သုိက္နွင့္ ေတြ႔လွ်င္ ပ်ိဳပ်ိဳ အုိအုိ အထီး အမ မေရြး အကုန္ေျပးမလြတ္ ေရပတ္ခံရသည္။

ေက်းလက္ ကုိကို ကာလသားမ်ား မွာေတာ့ အခ်က္ၿပဳတ္ အေကၽြးေမြး တာ၀န္ယူ ထားရပါတယ္။ အဲဒီမွာ.. ဟုိဖက္ရြာ ဒီဖက္ရြာက ကြမ္းေတာင္ကုိ အေခ်ာ အလွ ညိဳေခ်ာ ေလးေတြ ကိုယ့္ရြာေက်ာင္းကုိ လွဴဖြယ္ပစၥည္းမ်ား နဲ႔ လာတဲအခါ.. အျပန္ကို ေစာင့္ကာ ေရပက္ၾကသည္။ အေကၽြးေမြး အလွည့္ က်တဲ့သူ တစ္ေယာက္က ..“ေဟ့ေကာင္ .. “ညိဳႀကီး”.. မင္း.. ေကာင္မေလး “ျဖဴစုပ္” ျပန္ေတာ့မယ္.. ေက်ာင္း ေပါက္၀ က ေရဖလားနဲ႔ အသင့္ ေစာင့္..” အဲသလုိလည္း ေျပာလုိက္ေရာ ေရပက္မည့္ ကုိကို ကာလသားက မိန္းမပ်ဳိေလး အျပန္ အဆင့္သင့္ ေစာင့္ေနတယ္။ မိန္းမပ်ိဳ လာေတာ့ ေရဖလား ေလးထဲမွာ နံသာေရေတာ့ ဟုတ္ဘူး .. ေရေမႊး ထည့္ၿပီး ေလာင္းပါ တယ္။ အဲဒီလုိပဲ… အၿပဳံးေလးေတြ ကိုယ္စီနဲ႔ ... တစ္ခ်ိဳ႕ေတြလည္း ခ်စ္ေရး ဆုိလုိ႔ေပါ့။ (က်ေနာ္ ပါဘူးေနာ္)။

ၿမိဳ႕ ျပ နဲ႔မတူတာကေတာ့ ႏွစ္ဆန္း တစ္ရက္ေန႔ပါပဲ။ ၿမိဳ႕ျပမွာ နွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန႔ဆုိ မ႑ပ္ေတြ ဖ်က္ေနပါၿပီ။ ရြာမွာေတာ့ ႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန႔ ညေနမွာ ပြဲႀကီး ပြဲေကာင္းပါပဲ။ လူငယ္ ကာလသားေတြ၊ အကုိႀကီးေတြ၊ ေပ်ာ္တတ္တဲ့ ဦးေလးႀကီးေတြ စုဖြဲ႔ခ်ီတက္ကာ တစ္အိမ္၀င္ တစ္အိမ္ထြက္ လုိက္လံေရေလာင္းပါတယ္။ အိမ္ရွိ လူဦးေရ တြက္ၿပီးပါ ေလာင္းပါတယ္။ အားလံုးကလည္း သူ႔အမ်ိဳး ကိုယ့္အမ်ိဳးေတြခ်ည္း ဆုိေတာ့ စိတ္ဆုိးလုိ႔ မရပါဘူး။ ေရပက္ မခံပဲ ထြက္ေျပတဲ့ အိမ္မ်ားဆုိ အ၀တ္ေတြကုိ ေရႏွစ္ထားခဲ့တာလည္း ရွိပါတယ္။ ရြာလယ္ လမ္းမ တစ္ေလွ်ာက္ တူးပုိ႔.. တူးပုိ႔ .. သီခ်င္းမ်ားဆုိလုိ႔ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ သႀကၤန္ပြဲ ဆင္ႏႊဲၾကပါတယ္။

Monday, April 6, 2009

အခ်စ္ ဆုိတာ...

“စုိးမင္း ..သူငယ္ခ်င္း..”
“ေဟ့ေကာင္… ငါေခၚေနတာၾကားရဲ႕လား.”
သူ လွည့္၍ ပင္မၾကည့္။ စိတ္ကူးယဥ္ေနရလွ်င္ ထမင္းေမ့ ဟင္းေမ့၊ ကဗ်ာေရးေနရလွ်င္ ေခၚမၾကား ေအာ္မၾကား။ ငယ္ေပါင္း မဟုတ္ေသာ္လည္း အလြန္ ခင္ေသာ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သည္။
“ျဖန္း”
“အား….. နာလုိက္တာ ၊ ဘာလည္းကြာ… တအား ရုိက္ရလားကြ..”
“ငါဒီေလာက္ေခၚေနတာ.. ေျပာစမ္းပါဦး မင္း ဘာေတြ စိတ္ကူးယဥ္ ေနတာလည္း”

“မင္း ဘယ္သူ႔မွ မေျပာဘူးဆုိ ငါေျပာျပမယ္”
“ေအးပါကြ မင္းကလည္း ေျပာစမ္းပါ.. ငါ ကတိေပးတယ္ကြာ.. ေယာကၤ်ားကတိ”

“ငါ ခ်စ္တဲ့ ေကာင္မေလးအေၾကာင္းကုိ ကဗ်ာဖြဲ႔ ေနတာ.. ေကာင္မေလးက တအား လွတာပဲ.. တကယ္ကုိ နတ္သမီးေလး လုိပဲကြာ ။ သူဟာ ငါ့အတြက္ ျပစ္ကင္းစင္တဲ့ ေရႊရုပ္ေလး တစ္ရုပ္လုိပဲ … ငါသူ႔ကုိ တအား ခ်စ္တယ္ ”
“အင္း.. ဆက္ေျပာပါဦး သူငယ္ခ်င္း”

“အခ်စ္ဆုိတာ တကယ္ကုိ မြန္ျမတ္ သန္႔စင္တဲ့ အရာပါကြာ။ ငါ့ သူ႔ကုိ ခ်စ္တာ တကယ္ အခ်စ္စစ္ အခ်စ္မွန္ နဲ႔ခ်စ္တာ… သူ႕ကုိ ထုိင္ၾကည့္ေနရရင္ ေက်နပ္တယ္။ သူ႔ မ်က္ႏွာေလး ျမင္ရရင္ ငါ့ရင္ထဲ ေအးျမတယ္။ သူအၿပံဳးေတြက လွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္ ကင္းတယ္ ရုိးသားျဖဴစင္တယ္ ဆုိတာ ေပၚလြင္ေနတယ္။ သူ႔အေၾကာင္းေတြး ၿပီး ကဗ်ာေရးေနရတဲ့ အရသာ ဘာနဲ႔မွ မလဲနုိင္ဘူး။ သူလမ္းေလွ်ာက္လာရင္ လြယ္အိတ္ ေလးကုိ လက္တစ္ဖက္က ကုိင္လုိ႔ .. သူ႔ လက္ေလး ေတြ လွဳပ္ရွားတာက အစ တကယ္ကုိ ကဗ်ာ ဆန္တယ္။ ပုခံုးေပၚ ၀ဲက်ေနတဲ့ ဆံပင္ ေလးေတြ ကလည္း ကဗ်ာဆန္တယ္.. ငါေလ .. ငါသူ႔ကုိ ခ်စ္ေနတာ သူသိရင္ - ခ်စ္ေနခြင့္ရရင္ ေက်နပ္တယ္ သူငယ္ခ်င္း .. သူနဲ႔ပတ္သက္ရင္ .. သူအခ်စ္ကုိရမွ လုိ႔ အသည္းသန္ သူ စိတ္ညစ္ ရေအာင္ မေတာင္း ဆုိျခင္ဘူး.. ကုိခ်စ္တဲ့ သူက ကိုယ့္ကုိ ျပန္ခ်စ္ၿပီး ဘ၀ တသက္ လက္တြဲခြင့္ကုိ လူတုိင္း လုိျခင္ သလုိ ငါလည္း လူသား တစ္ဦး ပါကြာ။ ငါ့အခ်စ္က သူ႔အတြက္ဆုိ သူေစရာ ငါ အဆင္အသင့္ ရွိေနတယ္ သူငယ္ခ်င္း။ ဘာပဲလုပ္ရ လုပ္ရ ဆုိသလုိေပါ့ကြာ ”

“ ေအး ခ်စ္တာလည္း ခ်စ္.. စာေမးပြဲနီးၿပီ သူငယ္ခ်င္း.. ဆယ္တန္းက ဘ၀ အတြက္ အေရးပါတယ္။ စာကုိ လည္း ေခါင္းထဲထည့္ဦး ”

“ ေအးပါကြာ။ ခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ တစ္ေန႔ကုိကဗ်ာ တစ္ပုတ္ မေရး ရရင္ မေနနုိင္ဘူး။ ဒီခ်ိန္ဆုိ သူ ၀ရံတာမွာ ထြက္ စာက်က္ တတ္တယ္ .. ငါ ကဗ်ာ ေရးဖုိ႔ စိတ္ကုိ အစာေကၽြး လုိက္ဦးမယ္.. မင္းလုိက္ ဦးမလား .. ”
“မလုိက္ေတာ့ဘူး သူငယ္ခ်င္း။ ငါ ဆရာဆီ စာသြားေမးမလုိ႔ ”

သူသည္ က်ေနာ့္အား ႏႈတ္ဆက္ခါ ထြက္သြားသည္။ က်ေနာ္လည္း ဆရာအိမ္ဖက္သုိ႔ ေျခဦးတည္လုိက္သည္။ ေျခလွမ္းမ်ား မွန္မွန္ ေလွ်ာက္ေနေသာ္လည္း ေခါင္းထဲတြင္ေတာ့ အခ်စ္ဆုိေသာ အရာကုိ ဘာသာျပန္ေနမိသည္။ အခ်စ္ဆုိတာ...... ???

Saturday, April 4, 2009

အသြားမေတာ္ တစ္လွမ္းတဲ့။

ဤပံုကုိၾကည့္ပါ။ အေ၀းက ျမင္နုိင္သည္။
အဲဒါ ေမာင္ဆန္း၀င္း ရဲ႕ ေပါင္သလံုး ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီမနက္ ၉ နာရီ ေလးဆယ့္ငါး မီႏွစ္ ၀န္းက်င္ ခန္႔ကေပါ့ ေျခေခ်ာ္က်ကာ ဒဏ္ရာရသြားတယ္။ အလုပ္မရွိ အကိုင္မရွိ ကြန္ပ်ဴ တာေရွ႕မွာ ထုိင္ ဘေလာ့ေတြ ဖတ္ေနရင္ ဒီလုိျဖစ္မွာ မဟုတ္ဘူး။ အေညာင္းေျပ သေဘာၤေပၚ သြားၿပီး ေရွာက္ၾကည့္ လုိက္ပါဦး မယ္ေလ ဆုိၿပီးသြားတာ ဒီဒဏ္ရာ ရလာတာပဲ။ အသြားမေတာ္ တစ္လွမ္းဆုိတာ လက္ေတြယံုသြား ၿပီ။
စိတ္ကူးထဲမွာ ကဗ်ာ ေရးေနတာ။ စဥ္းစားရင္း လမ္းေလွ်ာက္ ။ ကာဂုိ အပိတ္ နွစ္ခုၾကား အေပါက္ကုိ မျမင္ဘူး။ ကၽြံက်သြား တယ္ေလ။ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ ထူထူနဲ႔မို႔ အပြန္း သက္သာသည္။ ျဖစ္စက ဘာမွ မျဖစ္သလုိပဲ။ ေဆးထည့္ေတာ့မွ အား..လာ..လာ.. ႀကိမ္းစက္ေနတာပဲ။ စိတ္နဲ႔လူနဲ႔ မကပ္ပဲ လမ္းေလွ်ာက္ မိတဲ့ ရလဒ္ေပါ့။
လမ္းေလွ်ာက္ရင္း စိတ္ကူးထဲကေရးတဲ့ ကဗ်ာေလး က ဒီလုိ။

ဟုိး.. အေ၀းဆီမွာ
တိမ္လြာေဖြးေဖြးေတြနဲ႔
ပင္လယ္ေရ ျပာျပာတုိ႔
ထိစပ္သြားတာ ငါျမင္ရတယ္။

ေျပးတက္လာတဲ့ ေရလွိဳင္းနဲ႔ အတူ
ပင္လယ္ေလက ငါ့ ပါးျပင္ကုိ
အနမ္းပ်င္းပ်င္းေတြ ေခၽြခုိက္
အညာသားေလး အသားမည္းခဲ့ရ။

Friday, April 3, 2009

က်ေနာ္ နွင့္ အင္တာနက္

ဤ အေၾကာင္းအရာအား ေရးသား ျခင္သည္။
သုိ႔ေသာ္ ဘာမွ မယ္မယ္ရရ ေျပာျပဖုိ႔ မရိွသလုိ ျဖစ္ေနသည္။
အင္တာနက္ အေၾကာင္းကုိ ေျပာမည္ ဆုိလွ်င္ ကြန္ပ်ဴတာ ကစရ မည္။ ကြန္ပ်ဴတာ အေၾကာင္း စေရးမယ္ ႀကံေတာ့လည္း လက္ႏွိပ္စက္ ဆုိတာ ေလးက ေပၚလာျပန္သည္။ က်ေနာ္ အင္တာနက္ အသံုးျပဳ တတ္ရန္ သတင္း အခ်က္လက္ အင္ေဖာ္ေမးရွင္းမ်ား ရွာလုိက္ မွတ္လုိက္ ရတဲ့ ႏွစ္ေတြ မနည္းေပ။ ေနထုိင္ က်င္လည္ ခဲ့ေသာ ပတ္၀န္းက်င္သည္ သူလုိလုိ ငါလုိလုိ ေအာက္ေျခလူတန္းစား တြင္ျဖစ္သည္။ အထက္တန္း ေက်ာင္း တက္စဥ္က ေက်ာင္းတြင္ ကြန္ပ်ဴတာ အခန္းရွိသည္။ သုိ႔ေသာ္ ျပတင္းမွန္မွ ေခ်ာင္းၾကည့္ခဲ့ရသည္။

အကိုႀကီး တစ္ေယာက္ လက္ႏွိပ္စက္ ရုိက္ျခင္းအား ေဘးမွေန စာေခၚေပးဖူးသည္။ ဤမွ က်ေနာ္သည္ လက္ႏွိပ္စက္ ျဖင့္ အဂၤလိပ္စာ၊ ျမန္မာစာ ရိုက္နည္းမ်ား အကၽြမ္း၀င္လာခဲ့သည္။ ထုိမွတစ္ဖန္ ကြန္ပ်ဴတာသုိ႔ စိတ္ ၀င္စားမႈ ပုိခဲ့ သည္။ ကြန္ပ်ဴတာနွင့္ ပတ္သက္ေသာ သတင္း နည္းပညာမ်ား မ်ားအား အသည္းသန္ ရွာေဖြဖတ္ရႈခဲ့သည္။ ကြန္ပ်ဴတာ (အခမဲ့) ျပင္ ေသာ မိတ္ထီလာမွ ကိုေမာ္ႀကီး၏ ေက်းဇူးကား ႀကီးလွသည္။ သူသည္ ျမန္မာစာ ျဖင့္ ေက်ာင္းၿပီး ေသာ္လည္း အီလက္ထေရာနစ္ ပစၥည္းမ်ားအား အလြန္၀ါသနာ ထံုသည္။ အားလပ္ ခ်ိန္မ်ားတြင္ ကြန္ပ်ဴတာ ျပင္ေသာ ကုိေမာ္ႀကီး အနားကပ္ခါ ေမးခြန္းမ်ား ေမးျခင္း၊ တစ္စစီ ျဖဳတ္ထား ေသာ ကြန္ပ်ဴ တာအပိုင္း အစမ်ားအား ကိုင္ၾကည့္ျခင္း ျဖင့္ ေလ့လာရသည္။ ဒါကေမာ္နီတာ၊ ဒါကေအာက္စက္ စီပီယူ၊ ဒါကေတာ့ မီးပ်က္ တဲ့ အခါသံုးတဲ့ ယူပီအက္(စ္) ၊ ကြန္ပ်ဴတာ ပစၥည္းမွာ အေပ်ာ့စား၊ အမာစား ႏွစ္မ်ိဳးရွိသည္ စသည္ျဖင့္ ရွင္းလင္းျပ တတ္သည္။ ကုိေမာ္ႀကီးသည္ စိတ္ရွည္သည္။ ေစတနာထားသည္။ ပတ္၀န္းက်င္ ကေတာ့ သူ႔အား အထင္မႀကီး ၾကေပ။ ျပင္သမွ် ျပန္ေကာင္းလာတာ ခပ္ရွားရွားျဖစ္သည္။

ကြန္ပ်ဴတာ စာရုိက္ရန္ ကီးဘုတ္ လက္ကြက္ စာရြက္ေလး ရေတာ့ က်ေနာ္ အလြန္ေပ်ာ္သည္။ လက္ႏွိပ္စက္ျဖင့္ သိပ္မကြာ၍ ေလ့လာရတာ အခက္ခဲမရွိ။ တစ္ေန႔ ကိုေမာ္ႀကီး သည္ အိုင္ဘီအမ္ ပီသရီး တစ္ပတ္ရစ္ ကြန္ပ်ဴ တာေလး၀ယ္ သည္။ သူ ကြန္ပ်ဴတာ ရုိက္ေနသည္ကုိ ေဘးမွၾကည့္ ကာ ေလ့လာသည္။ အေျခခံ အေၾကာင္း အရာ မ်ား ရွင္းျပ သည္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ပန္းဆုိးတန္း လမ္းရွိ ေဖာ္အဲဗား ကြန္ပ်ဴတာ သင္တန္း ဖြင့္စက သင္တန္း တက္ဖူး သည္ဟုေျပာျပသည္။ သင္ခန္း စာ စာအုပ္မ်ားငွားသည္။ ကြန္ပ်ဴ တာ အေျခခံမ်ား အေတာ္ေလး ရလုိက္ သည္။ ကြန္ပ်ဴတာ ဖြင့္ပိတ္ျခင္း၊ ဖုိင္ တစ္ခုဖြင့္ သိမ္းျခင္း၊ နာမည္ေပးျခင္း၊ ျမန္မာ နဲ႔ အဂၤလိပ္ တြဲရုိက္ျခင္း၊ စာမ်က္နွာ ေရြးျခင္းႏွင့္ မာဂ်င္ ေပးျခင္း မ်ား ရွင္းျပသည္။ ကြန္ပ်ဴတာ ကီးဘုတ္အား အစမ္း ရုိက္ၾကည့္ ေသာအခါ လက္ႏွိပ္ စက္ ရုိက္ဖူးေသာ ကၽ်ေနာ့္ လက္ သည္ ႏုႏုရြရြ ကီးဘုတ္ႏွင့္ အထာမက်။ ေႏြအခါ လယ္ေတာ ခေရာင္းလမ္းတြင္ ေထာ္လာဂ်ီ ေမာင္းလာေသာ အသံျဖစ္ေနသည္။

ပုဂံေညာင္ဦးတြင္ ကုိေမာ္ႀကီးနွင့္တြဲျဖစ္သည္။ ထုိအခ်ိန္တြင္ ကုိေမာ္ႀကီးသည္ အင္တာနက္ သံုးသူ အဆင္သုိ႔ ေရာက္ေနၿပီ ျဖစ္သည္။ အင္တာနက္သည္ မည္သုိ႔ အေရးပါေၾကာင္း ၊ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ မည္သုိ႔ အသံုးျပဳေၾကာင္း ရွင္းျပသည္။ က်ေနာ္သည္လည္း ျမန္မာစာ၊ အဂၤလိပ္စာ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ရုိက္နုိင္သည္။ ဇယားမ်ား ဆြဲေသာ အိတ္ဇဲလ္ အားစတင္ေနၿပီျဖစ္သည္။ ပါ၀ါပြိဳင့္ အား အေျခခံကာ အဒုိဗီ ဖုိတုိေရွာ့အား လက္တည့္စမ္းျခင္ ေသာစိတ္ ပင္ ရွိေနၿပီ ျဖစ္သည္။ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ေဟာင္း တစ္ဦး၏သား ပိုင္ေသာ ပုဂံ ဆိုက္ဘာ တက္ အင္တာနက္ ဆားဗစ္ စတင္ကာ အုိင္ပီစတားမ်ား ျဖန္႔ေ၀ေရာင္းခ်ေသာ အခ်ိန္ျဖစ္သည္။ ျမန္မာ ျပည္တြင္ အင္တာနက္ အသံုး ျပဳသူ နည္းပါးေသးသည္။ က်ေနာ္သည္ ရသမွ် နည္းပညာ သတင္း အတုိအထြာမ်ား ဖတ္ကာ အင္တာဆုိတာ ဘာကြလုိ႔ ရမ္းသမ္းေျပာ တတ္ေနၿပီျဖစ္သည္။ ဂူဂဲ၊ ရဟူး ႏွင့္ ေဒါ့ကြန္းတစ္ခ်ိဳ႔အား အေသမွတ္ထားတတ္သည္။

သုိ႔ႏွင့္ ကုိေမာ္ႀကီးနားကပ္ကာ အင္တာနက္သံုးနည္းအား ေလ့လာရသည္။ သုိ႔ေသာ္ ေပးမသံုး။ တစ္ေန႔ သူ အျပင္ထြက္ခုိက္ အင္တာနက္အား စမ္းဖြင့္ၾကည့္သည္။ သူၾကည့္ေနက် က်ေနာ္ အလြတ္ရေနတဲ့ အ၀တ္ဗလာ ထုိင္းေမာ္ဒယ္မ ေလးမ်ား ဆိုဒ္တစ္ခု ကိုဖြင့္ၾကည့္သည္။ ကလစ္ခ်က္ေတြ မ်ားေတာ့ ပိတ္မနုိင္ျဖစ္ လာသည္။ ကြန္ပ်ဴတာ တစ္ခုခုျဖစ္ သြားၿပီ ထင္ကာ ကုိေမာ္ႀကီးအား ေခၚေမးရသည္။ သုိ႔ႏွင့္ အင္တာနက္ ၀က္ဆိုဒ္ အေၾကာင္း၊ အီးေမးအေၾကာင္း၊ ခ်က္တင္ စကားေျပာျခင္းအေၾကာင္းမ်ား ရွင္းျပသည္။

ဂ်ာနယ္မ်ားမွ အင္တာနက္ ကေဖး မ်ား စတင္မိတ္ဆက္ ေရးသားလာေသာအခါ အင္တာနက္ကေဖး ဆုိတာ ဘာလည္း သိျခင္လာသည္။ ေကာ္ဖီဆုိင္တြင္ အင္တာနက္ျပျခင္းေလာ။ ေကာ္ဖီေသာက္ၿပီး အင္တာနက္ၾကည့္ ရျခင္ေလာ။ အင္တာနက္အား ေကာ္ဖီဟု တင္စားျခင္ေလာ စသည္ျဖင့္ စဥ္စားခန္းဖြင့္ဖူးသည္။

ညဆယ္နာရီခန္႔တြင္ျဖစ္သည္။ ကိုေမာ္ႀကီး တကုတ္ကုတ္နဲ႔ ဘာေတြလုပ္ေနလည္းမသိ ။ ေဘးနာကေန အသံမေပးပဲ ကပ္ခါ ေခ်ာင္းၾကည့္သည္။ သူမ်က္ႏွာသည္ ၿပံဳးရႊင္ေန သည္။ လက္မွလည္း အဆက္မျပတ္ စာေတြရုိက္ေနသည္။ ဟိတ္လူ ခင္ဗ်ား ဘာေတြလုပ္ေနတာလည္း ဟု ေမးေသာခါ - ယခုအေခၚ ႀကဴႀကဴ လုပ္ေနေၾကာင္း ေသဘာေပါက္ခဲ့သည္။ ကုိေမာ္ႀကီ၏ နစ္နိမ္းကား မိုက္ ျဖစ္သည္ တစ္ဖက္မွ မိန္းကေလး၏ အမည္မွာ လမင္းေလး ျဖစ္သည္။ သုိ႔ႏွင့္ က်ေနာ္သည္ ကုိေမာ္ႀကီးထံ ထဏခဏ ေရာက္ျဖစ္ေလသည္။

က်ေနာ္ နားပူ နားစာ လုပ္လြန္း၍ ကုိေမာ္ႀကီးမွ http://www.walla.com/ မွ ဖရီးေမး တစ္ခု လုပ္ေပးသည္။ ဤတြင္ အင္တာနက္အား ကၽေနာ္ ပုိ၍ သေဘာ ေပါက္ခဲ့သည္။ အဂၤလိပ္စာ၏ အေရးပါမႈအား နားလည္ လာရသည္။ အီးေမး လိပ္စာတစ္ခုရွိလွ်င္ ဆိုဒ္ အေတာ္မ်ားမ်ား ၀င္၍ရသည္။ သူငယ္ခ်င္းနွင့္ စာေပး စာယူလုပ္၍ရသည္။ ပထမဆံုး က်ေနာ္ မန္ဘာ၀င္ခဲ့ေသာ ဆုိဒ္မွာ ျမန္မာခ်က္နက္ ျဖစ္သည္။ ျမန္မာ ခ်က္ တြင္ အကန္႔မ်ားခြဲထား သည္ အားလံုး ၀င္ေျပာ၍ရသည္။ ပရုိက္ဗိတ္ ေျပာ၍ ရသည္။ ေခ်ာင္းသာ၊ ငပလီ၊ စသည္ျဖင့္ ခ်စ္သူမ်ား စံုစည္းရာ ေနရာေလးမ်ားမွတ္မိသည္။ ထုိအခ်ိန္က က်ေနာ့္ နွင့္ စကားအမ်ားဆံုး ေျပာျဖစ္ေသာ အြန္လုိင္း သူငယ္ခ်င္းမွာ လသာမွ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ ေနာက္တစ္ေယာက္မွာ လားရွိဳးမွ အစ္မ တစ္ေယာက္ျဖစ္ သည္။ သူတုိ႔ ဆီမွ အင္တာနက္ ေ၀ါဟာရ နွင့္ နည္းပညာမ်ား သင္ယူခဲ့ဖူးသည္။

ထုိမွ ဤမွ က်ေနာ္သည္ အင္တာနက္ နွင့္ထိေတြ႕မႈ ေ၀းကြာခဲ့ရျပန္သည္။ ၄င္းေနာက္ အင္တာနက္အား အဆက္ျပတ္သြားသလုိ နည္းပညာအားလည္း ျပတ္က်န္ခဲ့ေလသည္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သုိ႔ ေရာက္ေသာအခါ အကို ၀မ္ကြဲ အကူ ညီျဖင့္ ဂ်ီေမး အေကာင့္တစ္ခုရသည္။ အင္တာနက္ သံုးသည္ ဟုဆုိေသာ္ညား ခ်က္တင္လုပ္ျခင္း ဘာဘာညာညာ ၾကည့္ျခင္းသာျဖစ္သည္။ ေရွ႕ဆက္၍ကား မတက္နုိင္ခဲေခ်။

Wednesday, April 1, 2009

အေမ့ယက္ကန္းစင္ (၂)

နံနက္ခင္း မိုးလင္း သည္မွစ၍ ေႏြေနမင္း သည္ စတင္ကာ အစြမ္းျပ ေတာ့သည္။
ေန ဘယ္ခ်ိန္ထြက္ လည္း က်ေနာ္ မသိ။ ေက်ာင္းအားရက္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ က်ေနာ္ ေနေရာင္ ဖင္ထုိးေအာင္ အိပ္ တတ္သည္။ အေမသည္ အိမ္အလုပ္မ်ားႏွင့္ ရႈပ္ေနသည္။ မနက္မုိးလင္း ကေန မုိးခ်ဳပ္ ပါးစပ္က လည္းေျပာ လက္ကလည္ လွဳပ္ကာ အိမ္မႈကိစၥ မ်ား တစ္ခုၿပီး တစ္ခု ဆက္ကာ လုပ္ေန တတ္သည္။
“အလုပ္လုပ္မွ ထမင္း စားရတာ အလုပ္ လုပ္ဖုိ႔ ပ်င္းမေနရဘူး” ဆုိသည့္ စကားသည္ အေမ့၏ ဒသန ျဖစ္သည္။ အေဖနဲ႔ အေမ သည္ တကယ္ပင္ လုိက္ဖက္ညီေသာ အၾကင္ လင္မယား ျဖစ္သည္။

ယခုကဲသုိ႔ အလုပ္ပါးေသာ ေႏြအခါ မ်ိဳးတြင္ ယက္ကန္း လုပ္ငန္းအား စတင္ၾကသည္။ ယက္ကန္း လုပ္ငန္း ဆုိေသာ္ လည္း စီးပြားျဖစ္ မဟုတ္ေပ။ တစ္ပိုင္ တစ္နိုင္ အိမ္တြင္းမႈ လုပ္ငန္းဟုသာ ေခၚဆုိႏိုင္သည္။ ၄င္း ယက္ကန္း လုပ္ငန္းသည္ က်ေနာ့္ ရြာေလးသုိ႔ မည္သုိ႔ မည္ပံု ေရာက္ရွိလာ သည္မသိ။ အေမ့ ၏ အေမ၊ က်ေနာ္၏အဖြား အိမ္တြင္ အသံုးမျပဳ ေသာ ယက္ကန္းစင္ အေဟာင္း တစ္ခု ရွိသည္ ။ ဤသည္ ကုိၾကည္ျခင္း အားျဖင့္ ႏွစ္အတန္ ၾကာၿပီဟု ဆုိႏုိင္သည္။ အဖြား ယက္ကန္း ယက္သည္ ကုိ က်ေနာ္ မျမင္ဖူးေပ။ သုိ႔ေသာ္ အေမ သည္ အဖြား၏ အေမြ ဆက္ခံသူ ျဖစ္သည္မွာ ဧကန္ အမွန္ ျဖစ္သည္။

ဤတြင္ ၀ါဂြမ္း အဆင့္မွ အ၀တ္ အထည္ ျဖစ္လာ ေအာင္ ယက္လုပ္ ရေသာ လုပ္ငန္း အဆင့္ဆင့္ ရွိေလသည္။ က်ေနာ္ ငယ္စဥ္က ျမင္ေတြ႕ ေနက် အရာ ေလးမ်ားကုိ ေျပာျပခ်င္သည္။ စိတ္ျဖင့္သိ ေသာ္လည္း စကား လံုးျဖင့္ ပံုေဖၚနုိင္ အံ့မထင္။ ပထမဦးဆံုး ၀ါပင္မွ ရေသာ ၀ါဂြမး္ကုိ အေစ့ထုတ္ စက္ျဖင့္ ၀ါဂြမ္း အတြင္းမွ၀ါ ေစ့ မ်ား ႀကိတ္ ထုတ္ရသည္။ ၄င္း ၀ါဂြမ္းအား ဗိုင္းေတာင့္ အျဖစ္သုိ႔ ေျပာင္းလည္းရသည္။ ဗိုင္းေတာင့္ ဆုိသည္မွာ ႏူးညံ့ေသာ ၀ါဂြမ္းအလိမ္အေတာင့္ေလး ျဖစ္သည္။ ထုိဗုိင္းေတာင့္ အား ႀကိဳးမွ်င္ ေလးမ်ား ျဖစ္လာေအာင္ ဗိုင္းငင္ ရသည္။ အခ်ိန္ကုိ ကိုယ္စားျပဳေသာ “လသာတုန္း ဗိုင္းငင္” ဆုိသည့္ စကားပံုသည္ ယက္ကန္း လုပ္ငန္းခြင္မွ ဆင္းလာျခင္း ျဖစ္သည္။ ဗိုင္းငင္ စက္အား မျမင္ဖူးက ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္း ပံုႏွင့္ တစ္က်ပ္တန္ ေငြစကၠဴ အစိမ္းေရာင္ တြင္ ၾကည့္ပါ။ (ပုိေ၀းသြားမလားမသိ)။

တဖန္ ဗုိင္းငင္၍ရေသာ ခ်ည္လံုးအား ခ်ည္ခင္ ျပဳဳလုပ္ရန္ ခ်ည္ငင္ ရျပန္သည္။ ခ်ည္ငင္ ျခင္းတြင္ အထူး ဂရုၿပဳရသည္။ ၿပီးစလြယ္ လုပ္ပါက ခ်ည္ခင္ အူေပါက္ ကာ အစရွာမရ ျဖစ္တတ္သည္။ ထုိမွတဖန္ ခ်ည္ခင္ အား ေဆးဆုိး ရသည္။ ေဆးဆုိး ရာတြင္ မိမိ ယက္လုပ္ မည့္ အေရာင္ စိတ္ကူး အတုိင္း ဆုိး ၾကသည္။ အျဖဴထည္ အတြက္မူ ေဆးဆုိးရန္ မလုိ။ ေဆးဆုိး ၿပီးေသာ အခါ အဆုိပါ ခ်ည္ခင္ အား ထမင္းလံုး မ်ားနွင့္ နင္းနယ္ ရသည္။ ေကာ္တင္ ျခင္းျဖစ္ ေပမည္။ ၄င္း အဆင့္ၿပီး ေသာအခါ ခ်ည္မ်ား ခုိင္မာမႈ အတြက္ ေနလွမ္း အေျခာက္ခံ ရသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ခ်ည္သန္႔ျခင္း အတြက္ ဆပ္သြား နွင့္ ခ်ည္ခ် ရျပန္သည္။ အ၀တ္ တစ္ထည္ျဖစ္ရန္ အဆင့္မ်ား မ်ားလြန္းလွသည္။ အဆုိပါ သန္႔စင္ထားေသာ ခ်ည္အား တညင္းလံုး ႀကီးတြင္ ရစ္၍ သိမ္ဆည္း ထားသည္။ တညင္းလံုး မွ ခ်ည္ သည္ အဆင္သင့္ အသံုးျပဳႏိုင္ေသာ အဆင့္ ျဖစ္သည္။

က်ေနာ္ သည္ ငယ္စဥ္က အေမ့ ယက္ကန္း လုပ္ငန္းအား ကူညီ လုပ္ကုိင္ ဖူးသည္။ ရံဖန္ရံခါ တြင္ လည္း ခ်ည္ခင္ ရႈတ္ေထြး သြားတတ္ ေသာေၾကာင့္ အဆူခံ ထိသည္။
“ ဘယ္သူ ဘယ္သူ ၀င္ခါမွ ခ်ည္ခင္ေထြး .. ရွင္းနုိင္ပါ့မယ္” သီခ်င္းထဲကလုိ ရႈတ္ေထြး ေနသာ ခ်ည္ခင္ သည္ ေကာက္ရုိးပံုထဲ အပ္ေျပာက္ရွာရသည္နယ္ ခက္ခဲသည္။

ယခု အေမသည္ အပ္ခ်ည္ ႏွင့္ အပ္ေပါက္ တည့္ေအာင္ မထိုးနုိင္ၿပီ။ အသက္ရြယ္ရ လာေသာ အေမ ယက္ကန္း မယက္ သည္ပင္ ဆယ္နွစ္ခန္႔ ရွိမည္ ထင္သည္။ အေမသည္ ငယ္စဥ္ ကတည္းက အလုပ္နွင့္ လက္ ျပတ္သူ မဟုတ္။ အေမရယ္... သားေတြ သမီးေတြ လူတစ္လံုး သူတစ္လံုး ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ကုိင္ ေကၽြးေမြးခဲ့ ၿပီးပါၿပီ အခု သားတုိ႔ အလွည့္ေလ…. အေမ.. ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး ထုိင္ေနပါ .. လုိ႔ က်ေနာ္ ေျပာလည္း..မရ။ အိမ္မႈကိစၥ မ်ားႏွင့္ ရႈပ္ေနဆဲ ျဖစ္မွာ က်ေနာ္ သိေနသည္။ က်ေနာ္ အေမ့ကုိ လြမ္းေနသည္။

Nothing is impossible !!!

21 yrs back in his grandma's place........

From one of the poorest family's chair to the most powerful chair in the world. ....!!!

Attitude leads person to any destiny….keep on moving….
OBAMA
O- Originally
B - Born in
A - Africa to
M - Manage
A – America
ႏွစ္သက္မိေသာ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ထံမွ ရေသာ ေဖာ္၀ါ့ေမး တစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။
မျဖစ္နုိင္ဘူးဆုိတာ မရွိဘူး။ မျဖစ္ေသးတာပဲရွိတယ္။

Tuesday, March 31, 2009

လူငယ္အားမာန္ အဖြဲ႔

လက္ပန္က်င္းရြာ ဆုိတာ က်ေနာ့္ ေမြးရပ္ေျမ ရြာေလးေပါ့။
ေတာင္မွ ေျမာက္ တန္းစီေနတဲ့ ေတာင္ရြာ+အလယ္ရြာ+ေညာင္ရြာ+သီးကုန္းရြာ ဆုိတဲ့ရြာ ေလးရြာကုိ ေပါင္းၿပီး လက္ပန္က်င္းရြာ လုိ႔ေခၚ ပါတယ္။
လူငယ္အားမာန္အဖြဲ႕ ဆုိတာကေတာ့ လက္ပန္က်င္းရြာမွ နယ္ေျမ
ေဒသ အသီးသီး (ျပည္တြင္း ျပည္ပ) ေရာက္ လူငယ္ ေလးမ်ား ေပါင္းစည္းမႈ အဖြဲ႔ေလး တစ္ဖြဲ႕ျဖစ္ ပါတယ္။

လူငယ္အားမာန္အဖြဲ႔ ဘာေတြ လုပ္မလဲ - လက္ပန္က်င္းရြာ အေျခခံပညာ အလယ္တန္း ေက်ာင္းမွ အနာဂတ္၏ သားေကာင္းရတနာ ညီငယ္ ညီမငယ္မ်ား အတြက္ အေထြေထြ ဗဟုသုတ ရစိမ့္ေသာ ငွာ အပတ္စဥ္ထုတ္ ဂ်ာနယ္ ၊ တတင္းစာမ်ား၊ အဂၤလိပ္ အက္ေဆး စာအုပ္မ်ား၊ ျမန္မာစာ စာစီစာကံုး စာအုပ္ မ်ား စသည္ စသည္ မ်ားကုိ လစဥ္ လွဴဒါန္း သြားမွာျဖစ္ပါတယ္။

စိတ္ကူး ယဥ္တာ ကေတာ့ - က်ေနာ္ ေမာင္ဆန္း၀င္း နဲ႔ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ရွိ ပုဆုိး လယ္သုိင္း သူငယ္ခ်င္း ကုိစုိးၿငိမ္းေအာင္ ေပါ့ ခင္ဗ်ာ။ လက္ေတြ႔ အေကာင္ထည္ ေဖၚဖုိ႔ကုိေတာ့ ကုိစုိးၿငိမ္းေအာင္ ကပဲ တာ၀န္ယူ ေဆာင္ရြက္မွာ ျဖစ္ပါ တယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ ေဘးေျပာ .. ဟုိလုိလုပ္ပါလား ဒီလုိလုပ္ပါလား .. ဒါေတာ့ ဒီလုိျဖစ္သင့္တယ္.. အဲလိုပဲေပါ့ခင္ဗ်ာ..

ဘယ္လုိလုပ္မလဲ ဆုိရင္ - စာအုပ္မ်ား လွဴဒါန္းမႈ အတြက္ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး ဦးေမာင္၀င္း နွင့္ တုိင္ပင္ထားၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။ ေက်ာင္းစာၾကည့္တုိက္ တြင္ ထာ၀ရတည္ ေစေရး - အထက္တြင္ ျမင္ရေသာ လူငယ္အား မာန္အဖြဲ႕ အမည္ပါ တံဆိပ္တံုး ႏွိပ္ကာ လွဴဒါန္းမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

အဖြဲ႕၀င္လား - ခုေလာေလာဆယ္ ၂၀ ဦးခန္႔ ရွိပါတယ္။ လွဴဒါန္းမႈကုိေတာ့ ေငြေၾကးပမာန သတ္မွတ္ ထားျခင္း မရွိပါဘူး ခင္ဗ်ာ။ လစဥ္ လစဥ္ ပံုမွန္ လွဴဒါန္း ဖုိ႔ပဲ တုိက္တြန္းပါတယ္။
လွဴဒါန္းမႈ ကုိ - ယခုႏွစ္ေက်ာင္းဖြင့္ရာသီ မွ စတင္ကာ လစဥ္ လွဴဒါန္း သြားမွာျဖစ္ပါတယ္။

Monday, March 30, 2009

အေမ့ ယက္ကန္းစင္ (၁)

ေက်ာက္ပန္းေတာင္း ၿမိဳ႕နယ္သည္ ျမန္မာ ႏိုင္ငံတြင္ ေသာက္သံုးေရ အရွားပါးဆံုး ၿမိဳ႕ တစ္ၿမိဳ႕ျဖစ္သည္။ မုိးနည္း ေရရွား ရပ္၀န္းကုိ ျပပါဆုိလွ်င္ ေက်ာက္ပန္း ေတာင္း ၿမိဳ႕သည္ ေရွ႕ဆံုးက ပါမည္ ျဖစ္သည္။ ပင္လယ္ႏွင့္ ေ၀းကြာၿပီး သစ္ပင္ ၀ါးပင္ နည္းပါး မႈေၾကာင့္ မုိးရာသီတြင္ မုိးနည္း သည္။ ေႏြအခါတြင္ ခ်စ္ခ်စ္ေတာက္ ပူသည္။ ေဆာင္းရာသီတြင္ အေအးလြန္ကဲသည္။ ဤကား အညာသရုပ္ ျဖစ္သည္။

သုိ႔ေသာ္ က်ေနာ့္ ဇာတိေျမ လက္ပန္က်င္းရြာေလး၏ အေရွ႕ဖက္တြင္ ကႏၱာရ အုိေအစစ္ တစ္ခု သဖြယ္ ျဖစ္ေသာ ေတာင္စဥ္ေခ်ာင္း တစ္ခုရွိသည္။ ၄င္း ေတာင္စဥ္ေခ်ာင္း သည္ေႏြ၊ မုိး၊ ေဆာင္း သံုးရာသီ ေရအေၿမဲ မျပတ္ စီးဆင္း သည္။ ပုပါးေတာင္၏ စိမ္းျမဆုိေျပမႈ အက်ိဳးဆက္တစ္ခုလည္းျဖစ္သည္။ ေတာင္စဥ္ေခ်ာင္းအား အမွိျပဳကာ ကိုင္းလုပ္ငန္းလုပ္ကုိင္ နုိင္သည္။ ၾကက္သြန္ ျဖဴ နီ၊ ခရမ္းခ်ဥ္၊ မုန္လာ၊ ေမၿမိဳ႕ပန္၊ ဂႏၵမာပန္းမ်ား ခ်ဥ္ေပါင္၊ ဗူး၊ သခြား၊ ဖရဲ စသည္ စုိက္ပ်ိဳး ႏိုင္ၾကသည္။

ယခု အခ်ိန္သည္ အညာေဒသ၏ အပူျပင္း ဆံုးအခ်ိန္ ျဖစ္သည္။ ေႏြေန ပူပူကုိ အန္တုလွ်က္ လက္ပန္ပြင့္မ်ား ၿမိဳင္ၿမိဳင္ ဆုိင္ဆုိင္ ပြင့္ေသာ ကာလျဖစ္သည္။
“လာေဟ့ဒြား သြားေကာက္ ေခ်စုိ႔ ပြင္ေျခာက္ကယ္ အနားလန္ ပင္လက္ပန္ေကၽြခ်ိန္က်ၿပီမုိ႔”
ဆုိတဲ့ကဗ်ာေလး ကုိပင္ သတိရမိသည္။ က်ေနာ္ကုိယ္တုိင္ လက္ပန္ပြင့္ေကာက္ဖူးသည္။ ေႏြအခါသည္ အညာေဒသ ေတာင္သူမ်ား အတြက္ အနားယူေသာ ကာလ လည္း ျဖစ္သည္။ မုိးဦးက်တြင္ အဆင္သင့္ စုိက္ ပ်ိဳးနုိင္ေရး မ်ိဳးေစ့မ်ား သန္႔စင္ျခင္း၊ လယ္ယာေျမမ်ား ထြန္ေရးခံကာ အဆင္သင့္ထားရွိျခင္း အလုပ္သာရွိသည္။ တနည္းအားျဖင့္ အလုပ္ပါး၍ အနား ရေသာ ကာလ ျဖစ္သည္။ လူငယ္ လူရြယ္မ်ား အဖုိ႔ လည္း ေက်ာင္းအား ရက္ျဖစ္သည္။ ေလးခြ ကုိယ္စီနွင့္ ေခ်ာင္ရုိးတေလွ်ာက္ရွိ လက္ပန္ပင္တန္းတြင္ (ရွဥ့္ဖမ္းျခင္း) ေတာလုိက္ ၾကသည္။

က်ေနာ္ ငယ္စဥ္က အလြန္ ေျခေဆာ့ လက္ေဆာ့ ရွိသည္။ က်ေနာ့္ ထက္ က်ေနာ္၏ညီက ပုိ၌ ေျခေဆာ့ လက္ေဆာ့ရွိသည္။ တခါက သူသည္ ေရအုိးရြက္လာေသာ မိန္းမပ်ိဳ အား ခါးကုိ တုိ႔ကာ၊ ႏႈိက္ကာ က်ီစယ္၏ အဆုိပါ မိန္းမပ်ိဳမွာ ရယ္ျခင္စိတ္ကို မထိမ္းနုိင္ပဲ ေရအုိးကုိ လြတ္ခ် လုိက္ရသည္။ က်ေနာ့္၏ မိဘမ်ားအား တုိင္တန္း ရာ ညီေတာ္ေမာင္ခမ်ာ အရုိက္ခံရသည္။

က်ေနာ္သည္ ညီေတာ္ေမာင္နွင့္မတူ။ လက္ေဆာ့ျခင္းေတာ့ လက္ေဆာ့ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ဒုတိယတန္း အရြယ္ကျဖစ္သည္။ မိဘမ်ား မသိေအာင္ အိမ္ရွိတုိင္ကပ္နာရီ ႀကီးအား ဖြင့္ကာ ဟုိႏႈိုက္ သည္ႏႈိက္ လုပ္၍ စူးစမ္းသည္။ ျပန္ပိတ္ေသာအခါ စကူ တစ္ခု ပုိေနေလသည္။ သုိ႔ေသာ္ နာရီႀကီးမွာ စက္သြားေနေသး၍ ကံေကာင္း သြားသည္။ ငါးတန္းအေရာက္တြင္ အကိုႀကီးမွ ညီငယ္မ်ားအတြက္ စာက်က္ထရန္ (ကလင္ ကလင္ျမည္ေသာ) အခ်က္ေပး နာရီ ၀ယ္ေပးသည္။ အေဖမွ တားျမစ္ထား၍ ဖြင့္ၾကည့္ျခင္ေသာ စိတ္အား မနည္းထိမ္း ထားရသည္။

အေမသည္ ယက္ကန္းယက္ ျခင္းအာ တစ္ဖက္ကမ္းခပ္ ကၽြမ္းက်င္သည္။ အေမ့ ယက္ကန္းစင္ သည္ ေလးတုိင္ေထာင္ တစ္လြန္းထုိး ျဖစ္သည္။ အမည္နာမမ်ားအာ သိပ္မွတ္မိေတာ့ေခ်။ တုိင္ေလးတုိင္နွင့္ ယက္ကန္းစင္တြင္ လက္ခတ္၊ ႏွပ္၊ ေျခနင္း၊ လြန္း၊ စသည္ျဖင့္ရွိသည္။ က်ေနာ္ ငယ္စဥ္က ယက္ကန္းနွင့္ ပတ္သက္ ေသာအရာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားအား လုပ္တတ္ သည္။ ဗိုင္းငင္တတ္သည္။ ခ်ည္ခ်တတ္သည္။
ရံုဖန္ရံခါ ယက္ကန္းစင္ပင္ ၀င္ကာ လက္ခတ္လုိက္ေသးသည္။

သုိ႔ေသာ္ တညင္းလံုးေခၚ ရစ္ဘီးမွ ဘီးနွစ္ခုအား (ပိေတာက္ (သုိ) ႏုိ႔စည္ဗူး ဖင္ေခါက္ ”ေတာက္ ေတာက္ ေတာက္” ) လုပ္ရုန္ ျဖဳတ္ယူခဲ့၍ အေမ့ အရုိက္ခံ ရသည္။

ယက္ကန္း ယက္ရန္ ၀ါဂြမ္းကုိ မိမိယာေတာထြက္ ၀ါဂြမ္းျဖင့္ လည္းလုပ္သည္။ အဆင္သင့္ ဗိုင္းေတာင့္မ်ား ၀ယ္ ယူ၍လည္း ျပဳလုပ္သည္။ ၀ါဂြမ္းမွ အ၀တ္ တစ္ထည္ျဖစ္လာပံုကား မလြယ္ကူ ေပ။ အဆင့္မ်ားစြာ ေက်ာ္ျဖတ္ ရသည္။ အေမ ယက္ကန္းစင္မွ လံုခ်ည္ (ကြက္စိပ္ ၊ ကြက္က်ဲ၊ ခ်ိတ္၊ ပန္းပြင့္ပံုေဖၚ) မ်ား၊ အက်ီ (ည၀တ္လက္ရွည္၊ ပင္နီတုိက္ပံု)စသည္၊ ေစာင္မ်ား ၊ တဘက္ေစာင္မ်ား ယက္လုပ္သည္။

အေမသည္ ယက္ကန္း မယက္နုိင္သည္မွာ ၾကာေခ်ၿပီ ။ ယခုမူ အေမ့အေမြ ဆက္ခံမည့္သူ မရွိေပ။

Saturday, March 28, 2009

ပန္း ရဲ႕ ခ်စ္သူ

ပန္း ရဲ႕ စိတ္၀ိညဥ္
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္း ေျခေထာက္
လမ္းေလွ်ာက္ေနတာ
ခ်စ္သူကုိရွာဖုိ႔။

ေလညင္းလုိ မျမင္နုိင္ေအာင္
ကုိယ္ေရာင္ ေဖ်ာက္ေနလည္း
ခ်စ္သူ႔ ရနံ အနားမွာရွိေနတာ
ပန္း ခံစားသိတယ္။

ပန္းကုိခ်စ္တဲ့
ပန္းခ်စ္သူေတြ
ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ႏွစ္သစ္ကူးဖုိ႔
ပန္းခ်စ္တဲ့ မုိးေျပးရယ္
ကိုယ္ထင္ျပလွည့္ေတာ့ကြယ္။

ေရးသူ = ျမန္မာမေလး ပန္းပိေတာက္